Sen

[eLanuR]

[Only Registered Users Can See Links]
Sen
Gözleri kör
Kederi boynuna dolayan rüzgâr
Bana değme dur!

Yüreğim iki ateş arasında
İçi kül yığını
Savur dününe savur yarınına
Savurabildiğin kadar savur
Buradan da çıkmaz ki hayat

Dağların ardında çömelmiş güneş
Durmadan ağlamakta
Bulutlara asılmış efkâr
Saçaklarında aşk

Avuçlarımı açtım
İstediğin kadar cehennem doldur
Ama
Cenneti anlatma bana buralarda
Bu mevsim de çok acıdan hasat naz

Geceyi kundaklarken
Doğmamış günün
Başlangıcında ve bitişinde
Umut gömüyorum

Sen gözleri kör
Kederi boynuna dolayan rüzgâr
Değme saçlarıma
Değme de söyle!

Nasıl aklanır ruhumdaki
yıllanmış hiçliğin lekesi oysa
Genzimi yakarken sevgili çalar saz

Bir aşkın arkasından
Mutluluk yazılamıyor bak sayfalara
Hep kışın ardı yine kış
Sen baharı bekle dur
Ben çoktan gözyaşı ektim menekşelerime
Sıcağını da benden uzak tut

Dur değme bana rüzgâr
Durultmaya çalıştığım sularım
Vurulmasın alnından
Bilesin ki
Bu yükü bu beden artık kaldıramaz

Asiliğimi verdim yanına
İşime yaramaz bu saatten sonra
Götür benden ırağa
Dur sol yanıma dokunma

Bileğimin üstü ölüme yol
Sen en iyisi mi?
Göç edeceklede benim adımı da bul

Sonunda
Şiiri kopardım sevgiliden

Güneşin ağzında büyüyor çığlık

Kederi azrailin kılıcı yapan rüzgar
Sen benim hikayemi de tarihe kaz

Bak
Bu yazgıda da aşkla vurgun oldu
Yaşamın ipi kısaldı biraz


Gönüller bu kadar mı aç sevgiye
O adımızı yazdırırken hiçliğe
Vazgeçemediğimiz sevgili
Yapışır kalır gözlerimize
Yapışmadığı ne varki bizde
Hadi sevdiğim..SEN söyle...