Syst3m
20 August 2009, 10:48
[Only Registered Users Can See Links]
18. yüzyılda Frezier adlı bir Fransız asker[Only Registered Users Can See Links] görevli olarak Şili’ye gönderilir. Dönüşünde ilk kez bu ülkede yediği ve tadına doyamadığı küçük kırmızı renkli bir meyveyi[Only Registered Users Can See Links] yani çileği Fransa’ya getirir. Oradan tüm dünyaya yayılan çilek[Only Registered Users Can See Links] gülgiller familyasının bir üyesidir. Sapları yerden fazla yüksek olmayıp çiçekleri beyaz olan bitkinin yemişleri önceleri pembe[Only Registered Users Can See Links] geliştikçe de koyu bir renk alır. Çileğin yaklaşık 600 çeşidi olduğu biliniyor. Ülkemizde 6 çeşit çilek yetiştiriliyor. Bunlar; Frenk çileği[Only Registered Users Can See Links] turfanda yetiştirilen sera çileği[Only Registered Users Can See Links] Arnavutköy çileği[Only Registered Users Can See Links] reçel yapımında da kullanılan Bursa çileği[Only Registered Users Can See Links] Ereğli Osmanlı çileği ve ormanlarda yetişen yabani çilek. Bu arada Ereğli Osmanlı çileğinin desteklenmesi amacıyla her yıl haziran ayında uluslararası bir festival düzenleniyor. Ayrıca[Only Registered Users Can See Links] son yıllarda üretimi azalsa da İçel’in Tarsus ilçesinin de çileği meşhur. Çilek yetiştiriciliğinde lider kent; şeftali[Only Registered Users Can See Links] kestane ve ipeği ile meşhur Bursa. DIE’nin verilerine göre Bursa[Only Registered Users Can See Links] toplam çilek yetiştiriciliğinin %50’sinden fazlasını karşılıyor. Marmara ve Karadeniz’in kıyı kesimlerinde[Only Registered Users Can See Links] akarsu vadilerinde[Only Registered Users Can See Links] hafif kumlu topraklarda da yetiştiriliyor. Doğal ortamda yetişen bu türe yaban çileği deniyor.
Birçok türü ile çeşitleri bulunan Fragaria cinsi çok yıllık otsu ve sürüngen bitki olan çilekler kök[Only Registered Users Can See Links] kökgövde[Only Registered Users Can See Links] yaprak[Only Registered Users Can See Links] kol[Only Registered Users Can See Links] çiçek ve meyve salkımlarından oluşmaktadır. Kökgövdesinden çıkan ana (ya da birincil) kökleri sertleştiğinde[Only Registered Users Can See Links] koyu kahverengileşir ve sayıları 20-30 kadar olur. Yan (ya da ikincil) kökleri çok sayıda ve beyaz renklidir. Çileğin kökleri süzek topraklarda 60-70 cm. kadar derine inerken[Only Registered Users Can See Links] ağır topraklarda yüzeysel olarak uzar.
Bitkinin kökgövdesi[Only Registered Users Can See Links] aslında bodurlaşmış bir gövdedir. Yeşil renkli[Only Registered Users Can See Links] kenarları dişli yaprakları[Only Registered Users Can See Links] genelde üç yaprakçıktan oluşur. Çilek bitkisi yaprak koltuklarından[Only Registered Users Can See Links] yaz boyunca tomurcuklar oluşturarak kollar çıkarır. Bu kollar[Only Registered Users Can See Links] yapraktan aldıkları suyu iletebilecek özellikler taşıyan gerçek gövde parçalarıdır. Köklenip kendi yaşamlarını sürdürebilirler.
Bitki ilkbaharda beyaz çiçeklerini açar. Bu çiçekler tozlaşmadan 30-35 gün kadar sonra olgunlaşıp bileşik[Only Registered Users Can See Links] üzümsü ve minik çekirdekleri olan kırmızı[Only Registered Users Can See Links] pembe ve bazen beyaz renkli meyvelere dönüşür. Çilek makbul bir taze meyve olarak yenildiği gibi; reçeli[Only Registered Users Can See Links] marmelat[Only Registered Users Can See Links] meyve suyu[Only Registered Users Can See Links] dondurması ve pastaları yapılıp sevilerek tüketilir.
18. yüzyılda Frezier adlı bir Fransız asker[Only Registered Users Can See Links] görevli olarak Şili’ye gönderilir. Dönüşünde ilk kez bu ülkede yediği ve tadına doyamadığı küçük kırmızı renkli bir meyveyi[Only Registered Users Can See Links] yani çileği Fransa’ya getirir. Oradan tüm dünyaya yayılan çilek[Only Registered Users Can See Links] gülgiller familyasının bir üyesidir. Sapları yerden fazla yüksek olmayıp çiçekleri beyaz olan bitkinin yemişleri önceleri pembe[Only Registered Users Can See Links] geliştikçe de koyu bir renk alır. Çileğin yaklaşık 600 çeşidi olduğu biliniyor. Ülkemizde 6 çeşit çilek yetiştiriliyor. Bunlar; Frenk çileği[Only Registered Users Can See Links] turfanda yetiştirilen sera çileği[Only Registered Users Can See Links] Arnavutköy çileği[Only Registered Users Can See Links] reçel yapımında da kullanılan Bursa çileği[Only Registered Users Can See Links] Ereğli Osmanlı çileği ve ormanlarda yetişen yabani çilek. Bu arada Ereğli Osmanlı çileğinin desteklenmesi amacıyla her yıl haziran ayında uluslararası bir festival düzenleniyor. Ayrıca[Only Registered Users Can See Links] son yıllarda üretimi azalsa da İçel’in Tarsus ilçesinin de çileği meşhur. Çilek yetiştiriciliğinde lider kent; şeftali[Only Registered Users Can See Links] kestane ve ipeği ile meşhur Bursa. DIE’nin verilerine göre Bursa[Only Registered Users Can See Links] toplam çilek yetiştiriciliğinin %50’sinden fazlasını karşılıyor. Marmara ve Karadeniz’in kıyı kesimlerinde[Only Registered Users Can See Links] akarsu vadilerinde[Only Registered Users Can See Links] hafif kumlu topraklarda da yetiştiriliyor. Doğal ortamda yetişen bu türe yaban çileği deniyor.
Birçok türü ile çeşitleri bulunan Fragaria cinsi çok yıllık otsu ve sürüngen bitki olan çilekler kök[Only Registered Users Can See Links] kökgövde[Only Registered Users Can See Links] yaprak[Only Registered Users Can See Links] kol[Only Registered Users Can See Links] çiçek ve meyve salkımlarından oluşmaktadır. Kökgövdesinden çıkan ana (ya da birincil) kökleri sertleştiğinde[Only Registered Users Can See Links] koyu kahverengileşir ve sayıları 20-30 kadar olur. Yan (ya da ikincil) kökleri çok sayıda ve beyaz renklidir. Çileğin kökleri süzek topraklarda 60-70 cm. kadar derine inerken[Only Registered Users Can See Links] ağır topraklarda yüzeysel olarak uzar.
Bitkinin kökgövdesi[Only Registered Users Can See Links] aslında bodurlaşmış bir gövdedir. Yeşil renkli[Only Registered Users Can See Links] kenarları dişli yaprakları[Only Registered Users Can See Links] genelde üç yaprakçıktan oluşur. Çilek bitkisi yaprak koltuklarından[Only Registered Users Can See Links] yaz boyunca tomurcuklar oluşturarak kollar çıkarır. Bu kollar[Only Registered Users Can See Links] yapraktan aldıkları suyu iletebilecek özellikler taşıyan gerçek gövde parçalarıdır. Köklenip kendi yaşamlarını sürdürebilirler.
Bitki ilkbaharda beyaz çiçeklerini açar. Bu çiçekler tozlaşmadan 30-35 gün kadar sonra olgunlaşıp bileşik[Only Registered Users Can See Links] üzümsü ve minik çekirdekleri olan kırmızı[Only Registered Users Can See Links] pembe ve bazen beyaz renkli meyvelere dönüşür. Çilek makbul bir taze meyve olarak yenildiği gibi; reçeli[Only Registered Users Can See Links] marmelat[Only Registered Users Can See Links] meyve suyu[Only Registered Users Can See Links] dondurması ve pastaları yapılıp sevilerek tüketilir.