Sonsuzluğa Dair
Gece karanlıkta gördüğü gölgeye aşık olmuştu , peşi sıra koşmuştu... ama o her koştuğuna gölge'de onunde kaçıp gidiyordu...
Devamli uzaklaşıyordu... Onu yakalamak için daha hızlı koşmaya başladı... Güneş yavaştan kendini göstermeye başlamıştı , fakat genç hala yetişememişti gölgeye! Ve birden kaybediverdi onu , güneş doğmuş ve gölgesi yok olmuş gidivermişti , aynı gökkuşağı gibi , aynı yağmur gibi... Her gece gölgesini kovalamak coçukta bilinmez bir arzu , istek haline gelmişti... Birgün mutlaka yakalayacak , ona sarılacaktı... Her gece binbir telaşla çıkıp dışarıya koşuyordu asla yetişemeyeceğini bildiği gölgesinin peşinden... Yani bir tutkuya tutulmuştu , gerçekleşmeyeceğini bile bile... Gölgesine vurulmuştu , güneş doğana kadar onunla olacak gün boyu acısını bırakacak... Ve içinden bir kaç sözcük geçti... Peşinden gittiği ama ulaşamadığı gölge'ye... Sen gölge'ydin ben küçükken dikkatlice süzdüğüm , ama hiç ulaşamadığım birgün sana ulaşmak istedim ömrüm boyunca, ama olmadı , ulaşamadım dedi.... Sevgiydi gölge.... Ulaştıkca kaybedilen , kaybettikçe aranılan... Sonsuzluğa dair... [Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] |
Cevap: Sonsuzluğa Dair
ımmm anLamLı bişe :( bi göLqe :(
[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] |
Cevap: Sonsuzluğa Dair
GüzeLmiş ;););)
|
Saat: 10:55 |
Telif Hakları vBulletin® v3.8.9 Copyright ©2000 - 2024, ve
Jelsoft Enterprises Ltd.'e Aittir.