Erkeklerde cinsel fonksiyon bozuklukları, çoğunlukla iki zorunlu kültürel öğeden kaynaklanır. Bu öğeler, erkek çocukların küçük yaştan beri eğitimlerinin bir parçası olmuştur ki, yaşamları bu nedenlerle altüst olan erkekler bile çoğunlukla onları sorgulamazlar. Küçük erkek çocuklara, şunlar öğretilir: l-Erkek, görevini yapmak, başarmak, üstesinden gelmek zorundadır. Bir erkeğin değeri, gereğini yapabilme yeteneği ile ölçülür. 2-Duyguları bastırmak (öfke hariç) zorunludur. Duyguları açıklamak zayıflık belirtisidir ve diğer erkekler tarafından kişinin zararına kullanılabilir. Bu iki öğreti, erkeklerin yaşamında önemli bir yer kaplar ve cinselliklerini belirgin olarak etkiler. Bazı erkekler cinselliği haz verici değil, yapılması, yerine getirilmesi gereken bir iş olarak görürler (bu nedenle de performans anksiyetesine kapılırlar). Cinselliğe bütün bedenleri ile katılmak yerine genital bölgelere yönelirler, duygulara yönelmek yerine, sonucu düşünürler (cinsel eş sayısı, cinsel ilişki sayısı, ejakülasyon, gebe bırakma, ilişkinin süresi gibi). Cinsel birleşmede, birleşmenin dışında, cinsel duyguların açığa vurulmasını, değersiz bulurlar. Erkekler duygularını açıklamakta oldukça güçlük çekerler ve sıklıkla, sevecenlik içeren romantik duygularını açıklamakta çekingendirler (bu duygular kadınların çoğu için son derece değerlidir). Onur, görev, kahramanlık, cesaret, bayrak, üniforma, madalya ile sergilenen romantizmi ay ışığı ve güllere yeğlerler. Bunlara benzer kültürel saptırmalar, erkeklerde görülen cinsel fonksiyon bozukluklarını ve erkeklerin bu bozukluklara gösterdikleri tepkileri önemli ölçüde belirler.