kadınlar gittiklerinde ;
arkalarında daha büyük bo$luklar bırakırlar..

Onlar bir gün çekip gittiklerinde,
pe$lerinde “yetim-öksüz ” kalan çok olur:

Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski dügmeler
özenle saklanmı$ küçülmü$ giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler…

Sabah karanlıgında mutfaktan gelen tıkırtılar susar
yetim kalmıştır tabaklar.

Bir kadın gittiginde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker çiçekler..

Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz.

Hep böyle olur; bir kadın gittiginde;
övgüler, uyarılar, yakınmalar, dualar yetim kalır.

Kapı e$igindeki ” Dikkat et…” sesi duyulmaz

Kadınlar, arkalarında büyük bo$luklar bırakarak giderler.

Bir kadın gittiginde pek çok ki$i gitmistir aslında..

Ve bir kadın gittiginde pek çok “yetim” bırakmı$tır arkasında..

bir kadın gittiginde…

Bir kadın gittiginde ne çok ki$i gider aslında;
bir agır i$çi,
bir temizlikçi,
bir bakıcı,
bir bahçıvan,
bir muhasebeci…

Bir anne gider…

Bir dost…

Bir arkadas…

ve bir sevgili…

Ne çok ki$i yok olur bir kadın gittiginde..