HoŞÇakal DİyemedİĞİm
Hiç kimseye bu kadar gözyumduğum olmadı benim.Hiç bir yalana da;bu kadar tahammülüm...Sıradan şeyleri bile ,daha sıradan hale soktuk seninle.
Benim hep bir suskunluğum oldu..Suskunluğun,gaz halini,sıvı halini bütün kimyasal bileşimlerini öğrendim.Ve bir türlü hoşçakal diyemedim sana.Çünkü sen;Fırlattıkça bana dönen,ve bedenimi parçalayan bir bumeranga dönüştün.
Aslında ben suskunluğu bile seninle sevdim.Sen ise benimle hiçbirşeyi.
Ben, bir yaz akşamında;Sahilde yürümek,veya bir kahvehanede gözlerinde erimek istedim hep.Oysa bir sandalye,bir masa...Ve unutulan bir eşyaydım seninle.Unutulduğumu haykırıcasına gözlerin;Boş...Boş...Ve alabildiğine soğuk...
Evet hoşçakal diyemediğim....Sevmeye kıyamadığım...
Haykırırcasına suskunluğumun,girdaba dönüşen yalnızlığımın efendisi...
Aşkı öğretemediğim, yarım kalmaya mahkum, yitik hayat bestecisi...
Benim hep bir suskunluğum oldu..Suskunluğun,gaz halini,sıvı halini bütün kimyasal bileşimlerini öğrendim.Ve bir türlü hoşçakal diyemedim sana.Çünkü sen;Fırlattıkça bana dönen,ve bedenimi parçalayan bir bumeranga dönüştün.
Aslında ben suskunluğu bile seninle sevdim.Sen ise benimle hiçbirşeyi.
Ben, bir yaz akşamında;Sahilde yürümek,veya bir kahvehanede gözlerinde erimek istedim hep.Oysa bir sandalye,bir masa...Ve unutulan bir eşyaydım seninle.Unutulduğumu haykırıcasına gözlerin;Boş...Boş...Ve alabildiğine soğuk...
Evet hoşçakal diyemediğim....Sevmeye kıyamadığım...
Haykırırcasına suskunluğumun,girdaba dönüşen yalnızlığımın efendisi...
Aşkı öğretemediğim, yarım kalmaya mahkum, yitik hayat bestecisi...