Suskunluğum Ağlarken

[eLanuR]

Yaramaz bir sabaha uyanır gözlerim
Soluksuz bakışlarını nefesimde koklarım
Titrek bakışlarımın ardındaki korkularımı
Yalnızlığa bırakır kaçarım
Sıçrar rüyalarımdan hıçkırıklar
Usul usul terk eder benliğimi bedenimdeki ben
Ruhumdaki ben ise ölesiye sarsılır sen yokken
Dudaklarımın arasından bir çift hüzün dökülür
Basamaklarını tırmanırken hayatın
Ağlayan bir hayal kırıklığı bırakırım ardımda
Yıpranmış ümitlerlekeli umutlarsızlanan mutluluklar
Yeşermeyi bilmek gerekhakirliğin en yüksek noktasında bile
Kaybolan hayallerim geride
Gözlerimi kapadıkça gelir kirpiklerimin önüne
İrislerim kovalamaya çalışır onlarıengelleyemezler
Suskunluğum ağlarken içime akarım yine
Dokunuşlarımdaki tutkugöğün mavisinde kaybolur
Pusu kurar ölüm arkamdan
Yalnızlık dertlenir burnunu çeker
Yıkanır tenimsoluklaşır gözlerimmelekler istemez artık beni
Suskunluğum ağlarken
Yağmaya başlarhecelerimdeki mutsuz eceler
Soluklaşırken bedenimiçimdeki son gül solarken bile
Suskunluğum ağlarken bile
Boş bir yolculuğa çıkarım
Yüreğim can verirken
Acılara dayanırım
Susarım ve sadece
Ağlarım!