Sen...

Her sabah bambaşka dünyalara uyanıyorum.
kalbimin vurgun yemiş bi yanı
sensizlikle çırpınıyor durmadan.
için için sesleniyorum sana...
gelmen yetmez artık yokluğunu doldurmaya!!
yüreğimde bıraktığın bu hiçliği
değiştirtirebilse keşke geri dönüşün.
ama biliyorum ki yitirilen çok şey var.
Geçen zaman,
doğan her yeni güneş
bir adım daha uzağına sürüklüyor beni.
yeniden öğreniyorum gülmeyi
senin haricinde bir başka şeyi düşünmeyi... oysa neler vardı yaşanacak...
o kocaman hayallerden geriye bir avuç kırıklık kaldı sadece...
hayata tutunabilmek bi yerinden yeniden
sensiz yarım da olsa
zor da olsa yeniden başlamak..
dedim ya yavaş yavaş öğreniyorum sensizliği...
artık dönüp bakma arkana...
bu kadar kararlıyken sensiz yaşamaya
gelme sakın yokluğunu kabul eden dünyama!!
bırak yarım kalan bir sevdayı daha anlatalım satırlara....