Gidişinin Adı "sen" Olsun

İki metrelik bir mezar ve mezar taşında adın olurdu ölünce.. Ben senin hayalinle yaşardım yüreğimde yaşatırdım sevgimi ve seni... Her an gözümün önünde gülüşün olurdu ellerinin sıcaklığını unutmazdı ellerim.. Arada bir kara topraklara sürerdim ellerimi dokunurdum yine sana... Toprağın sıcaklığı ısıtırdı üşümüş yüreğimi... Ama gidişinin adını koyamıyorum ben. Yere göğe sığdıramıyorum ızdırabımı.. Niye giderki insan böyle sevilirken severken..? Niye kaçarki tüm hücreleriyle seven bir yürekten niye ardına bakmadan gider? söylesene... Adını koyamadım gidişinin.. Adını koyamıyorum... Vefasızlıkmı ihanetmi sevgiye saygısızlıkmı yoksa hiç sevmemişlik mi? Bıkmışlıkmı samimiyetsizlikmi yalancılıkmı sevgiyi hiçe saymak mı? Ve insanlık tarihinde ne kadar kara duygu varsa hepsi mi? Adını sen koy sen seç! Hangisini seçsen diğerlerinden daha kabul edilir değil nasılsa.. Biri hepsinin içinde hepsi birinin içinde... Evet buldum şimdi. En iyisi gidişinin adı `sen` olsun. Senin adın anlatır onca kötü duyguyu.. Gidişinin adı `sen` olsun...