Ateşten Gömlek

Ateşten Gömlek













Benim bir sırrım var açıklanmayacak kadar sır.
Bundan çıkar hır.
Haplamalar vuku bulur, dert kahır.
Sırdan geçer dilim olsa hali der diken.
Bilmez bilen bağdar olur benden iken.
Ya söylersen kim anlar?
Söylemezsen bağlar gamlardan ağlar.
Bu yıpranışla dağılır bütün.
Doymaz SaGo yakar tütün.
İçindeyim bu oyunun büsbütün.
Hayatıma musallat oldu şöhret, ün.
Karıştı yarınım, bitti dün.
Tedirgin bugün…
Topla, çıkar nedir sonuç?
Her kıyasla gidilme değer.
Bıçağa ait keskin uç.
Kimdir suçlu, kimde suç?
Öylesine ki bir iki biber yakmadan bırakmaz rahat.
Yarası ağır dilimin bulamıyorum kapatacak bant!
Üzerime gelin bakın dinamit bağlı gövdeme.
Yaklaşın uçurum uçurtma misali pimden iplerle.
Fesatlar kapıma vardılar ellerimde güllerle.
İşlerine gelmedim ya saldırdılar aynı güllerin dikenleriyle!
Vurdular siyah güllelerle…
"Giy ateşten gömlekleri bir bir yansın üzerin! Ve dahi"
Kır topraktan çömlekleri zaten tedirgin halim (Ve dahi)
Bir benimdir bendim ve bir kendim ortadayım
Bitmez derdim bu hal beni yer bitirir bildim…
Aklıma gelen başıma geldi.
Başım yarıldı, aşım soğudu, yine iştahsızlık evinde oyuncak etti açlığımı. Artık kartopu oynamak istemiyorum ellerim dondu.
Türlü saklambaç oyunlarından gözlerim yoruldu.
Nerdesiniz güler yadigârı (he) cesaret haylazları?
Gösterin bana alışık giden tavşan yapan o kabazları.
Belirleyin karşımda durabilecek tüm küfürbazları.
Demirden mızraplarla kırdım sazları.
Deştim böğrümden kıyamadığım hazları.
Verin bana yazları…
İlahi merhamet sarayı; Ya Hannan! Sensin Rana, sensin Mana, sensin Rahman, sensin Canan! Ruhum işgalden kurtulmaz, vatan infilak eder alev ateş volkan, hislerim kırık var.
Püskürüyor üstüme lav! Kıvılcım korlar! Elimdeki bir avuç dolusu su ile sönmez bu yangınlar.
Ben bir sırra sahibim, hayat uykusuna yatmış.
Ben çok dosta sahiptim, güvensizlik içine batmış.
Şahit oldum birileri mutluluğu parayla kapmış