Karşımıza hangi zaman aralığında neyin çıkacağını bilmeden yaşamak, “yapamam” denilen birçok şeyin farkına varılmadan gerçekleşmesi, güvenilen dağlara yağacak karın hesaplanmaması, bizlerin bunu her zaman geç fark etmesi.Zamanın olabildiğince hızlı akması, akrebin yelkovanı dinlenmeden kovaladığını unutan “biz”. Karşımızda duran, seçimimizi bekleyen yollar, kavşaklar, dönemeçler, duraklar… Seçimimizde yapacağımız hataları kollayan hayat, inişlerin ve çıkışların mesafesi iki göz kapağının aralığı kadar olan hayat, “tamam artık daha ne kadar mutlu olabilirim ki” dediğiniz anın üzerinden geçen bir nefes alışı kadar kısa bir zaman dilimi içerisinde “lanet olsun” dedirtebilen hayat… Belki en iyisi olabildiğince kendi haline bırakmak hayatı ki biz istesek de istemesek de, “seçimleri ben yaparım” desek de akışının bu şekilde gittiğine kendimizi şartlandırmamızdan başka bir şey değildir hayat. Görmediğimiz, bilmediğimiz, düşünmediğimiz ve lakin sadece sonuçlarının bizde bıraktığı etkileri neticesinde hatırladığımız hayat… Ya da hiç bu kadar kasmaya gelmeyen, sadece “kazananlardan” veya “kaybedenlerden” olduğunun farkına varıp ona göre yaşanan bir hayat. Beklenen vapurun iskeleye yanaşıp siz binemeden tekrar uzaklaşması gibi hayat, tuhaf olan hayat...
HaYat...
#1