acımasız yollar

Unutmak zorundaydım.yoluma gitmek zorundaydım.ayağıma batan dikenlere aldırmadan hem de.kanayan yanımı duymadan!

öylesine kolay gelirdi söylemek insanlara,"geçer" demek kolaydı..

geç - ti de..
çok geçti geri dönmek için. ya da birşey yokmuş gibi, sanki hiç olmamış gibi hissetmek için.

geçti..gittik..
kanatırken içimi keskin bir çığlık,ben sessizliğin uğultusundan duyamadım dünyamı.sensizliğin sızısından, ne varsa bu ruhumda iz kalan, hepsi ondan..

[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL]

şimdi öyle boş, öyle pervasız, öyle yitik yaşamak.
dahası yarama el süremiyorum acısından..bir yanım isyanda baş kaldırırcasına yazgıya, bir yanım sus diyor sus ve göm geçmişi,geçmeyeni,geçiremediğini..

şimdi nereye gömsem ölür ruhum sende'sizliğimi..?
sende olmamak.
teninde kalmamak.
sürgün ömür boyu.
vuslatsız,çıkışsız,uçsuz bucaksız, acımasız yollar..

ama yoluma gitmek zorundayım. unutmak zorundayım. uyutmak zorundayım içimden akıp gidenleri. kandırmak zorundayım içimdeki laf geçiremediğimi.

uyu derken içime, bu ruhsuz bedeni saklamak zorundayım bi kapı eşiğine.

hadi saklan,saymaya başlıyorum!