Edebiyat TerimLeri
Abstre: Bir kitabın özeti.
Acaib-i Seb'a-i Alem: Dünyanın Yedi Harikası. Piramitler/ Mısır, Asma Bahçeler/ Babil, Artemis Tapınağı/ Efes, Zeus Heykeli/ Olimpus, Mozeleum/ Bodrum, Fener/ ıskenderiye, Helyos heykeli/ Rodos.
Akrostiş: Mısra başlarının ilk harfleri yukarıdan aşağıya bir özel adı gösteren şiir.
Alegori: Bir duyguyu, düşünceyi, kavramı ya da varlığı, başka bir varlık yardımıyla sembolize edip gösterme sanatı.
Anagram: Harfdeş.
Anakiklik: tersinden okununca gene aynı anlamı veren söz ya da cümle.
Asonans: Yarım kafiye.
Barok: Aşırı derecede süslü sanat tutumu.
Biyografi: Bir insanın hayatını anlatan eser.
Burlesk: Kaba, aşırı ve bayağı komiklik.
Cinas: Yazılışı, söylenişi bir, anlamı ayrı olan iki sözcüğü birarada bulundurma sanatı.
Darb-ı Mesel: Atasözü
Didaktik: Amacı birşey öğretmek olan eser.
Egzistansiyalizm: Varoluşçuluk.
Ekspresyonizm: Dışavurumculuk.
Empresyonizm: ızlenimcilik.
Entimizm: ıçtencilik.
Epigrafi: yazıtları inceleyen bilim.
Epilog: Son deyiş.
Epizod: Bir hikayede, şiirde asıl olaya karışan ikinci derecede önemli bir olay.
Etimoloji: Kelimelerin hangi kökten geldiğini inceleyen bilim.
Fars: Komedinin, sanat yönü yoksul, kaba bir türü.
Fütürizm: Gelecekçilik.
Galat-ı Meşhur: yaygın yanlış.
Haile: Tragedya.
Hamaset: Kahramanlık.
Itnab: Gereksiz yere sözü uzatma.
İcaz: Az sözle çok şey anlatabilmek.
İntak: Hayvanları ya da cansız cisimleri konuşturma.
İroni: Tersini söyleyerek alay etme.
İstiare: ığretileme.
Kinaye: Bir sözün hem gerçek, hem de mecazi anlamıyla kullanılması.
Klasik: Eski Yunan ve Latin sanat ve edebiyatıyla ilgili.
Lirizm: ınsan duygularının çok etkili ve coşkun olarak anlatılması.
Martaval: Hıdırellez sabahı, mani küpünden, niyet edip mani çekerek, niyet sahibine okumak.
Mazmun: Anlam, kavram.
Mecaz: Bir sözün asıl anlamından başka bir anlamda kullanılması.
Nazire: Bir şairin, çok beğendiği başka birine ait bir şiiri model alarak yazdığı şiir.
Nesir: düz yazı.
Nihilizm: Hiççilik.
Pesimizm: Kötümserlik.
Pitoresk: ınsan aklında resim gibi bir hayal uyandırabilen söz ya da yazı.
Pragmatizm: Faydacılık.
Prolog: Öndeyiş.
Pürizm: Dilde arıcılık.
Salname: Yıllık.
Semantik: kelimelerin anlamlarını araştıran bilim.
Septisizm: şüphecilik.
Te'lif: Eser yazmak.
Teşbih: Benzetme sanatı.
Tevriye: Bir sözü iki anlamda kullanma sanatı.
Verizm: Doğruculuk.
Vodvil: Bir tür komedi.
Acaib-i Seb'a-i Alem: Dünyanın Yedi Harikası. Piramitler/ Mısır, Asma Bahçeler/ Babil, Artemis Tapınağı/ Efes, Zeus Heykeli/ Olimpus, Mozeleum/ Bodrum, Fener/ ıskenderiye, Helyos heykeli/ Rodos.
Akrostiş: Mısra başlarının ilk harfleri yukarıdan aşağıya bir özel adı gösteren şiir.
Alegori: Bir duyguyu, düşünceyi, kavramı ya da varlığı, başka bir varlık yardımıyla sembolize edip gösterme sanatı.
Anagram: Harfdeş.
Anakiklik: tersinden okununca gene aynı anlamı veren söz ya da cümle.
Asonans: Yarım kafiye.
Barok: Aşırı derecede süslü sanat tutumu.
Biyografi: Bir insanın hayatını anlatan eser.
Burlesk: Kaba, aşırı ve bayağı komiklik.
Cinas: Yazılışı, söylenişi bir, anlamı ayrı olan iki sözcüğü birarada bulundurma sanatı.
Darb-ı Mesel: Atasözü
Didaktik: Amacı birşey öğretmek olan eser.
Egzistansiyalizm: Varoluşçuluk.
Ekspresyonizm: Dışavurumculuk.
Empresyonizm: ızlenimcilik.
Entimizm: ıçtencilik.
Epigrafi: yazıtları inceleyen bilim.
Epilog: Son deyiş.
Epizod: Bir hikayede, şiirde asıl olaya karışan ikinci derecede önemli bir olay.
Etimoloji: Kelimelerin hangi kökten geldiğini inceleyen bilim.
Fars: Komedinin, sanat yönü yoksul, kaba bir türü.
Fütürizm: Gelecekçilik.
Galat-ı Meşhur: yaygın yanlış.
Haile: Tragedya.
Hamaset: Kahramanlık.
Itnab: Gereksiz yere sözü uzatma.
İcaz: Az sözle çok şey anlatabilmek.
İntak: Hayvanları ya da cansız cisimleri konuşturma.
İroni: Tersini söyleyerek alay etme.
İstiare: ığretileme.
Kinaye: Bir sözün hem gerçek, hem de mecazi anlamıyla kullanılması.
Klasik: Eski Yunan ve Latin sanat ve edebiyatıyla ilgili.
Lirizm: ınsan duygularının çok etkili ve coşkun olarak anlatılması.
Martaval: Hıdırellez sabahı, mani küpünden, niyet edip mani çekerek, niyet sahibine okumak.
Mazmun: Anlam, kavram.
Mecaz: Bir sözün asıl anlamından başka bir anlamda kullanılması.
Nazire: Bir şairin, çok beğendiği başka birine ait bir şiiri model alarak yazdığı şiir.
Nesir: düz yazı.
Nihilizm: Hiççilik.
Pesimizm: Kötümserlik.
Pitoresk: ınsan aklında resim gibi bir hayal uyandırabilen söz ya da yazı.
Pragmatizm: Faydacılık.
Prolog: Öndeyiş.
Pürizm: Dilde arıcılık.
Salname: Yıllık.
Semantik: kelimelerin anlamlarını araştıran bilim.
Septisizm: şüphecilik.
Te'lif: Eser yazmak.
Teşbih: Benzetme sanatı.
Tevriye: Bir sözü iki anlamda kullanma sanatı.
Verizm: Doğruculuk.
Vodvil: Bir tür komedi.