İzel - Mesken

Her mutlulukta bir mutsuzluk varmış
Her gülüşümde ağlar mişim meğer
Geceyi mesken tutmuşum bilmeden
Meğer gecelerde kederliymiş benden

Bıktım artık kaderci gönüllerden
Bıktım artık nöbet tutan kalplerden

Denizlerde köpük olsam
Yok olurdum sessizce
Ne güneş görürdü beni
Nede sorardı gece