Ne zorMuş (!)

Ne zormuş meger senden ayrı kalmak.. Bunları ilk kez bu gece döküyorum satırlarıma.. Her anımda, her dakikamda seni yaşamak nasılda acıtıyor yüregimi.. Hayalde olsa hatırlıyorum oysa, yüzün ellerimin arasındayken aşka bakıyordun gözlerime.. Hiç aklıma gelmemişti ki seni doyasıya yaşarken birgün yollarımızın ayrılacagı.. Şimdi nasıl kanıyor yüregim farkında olmadan bir bilsen.. Durduramıyorum bedenimde sızlayan ince sızıyı..
Yoklugunda herşeye isyan etmek geçiyor içimden.. Kimsesiz kalmış bir çocuk gibi çaresiz ve yalnızım.. İmkansızlıklar içinde yaşadıgımız bu aşkı her anımda anımsıyorum şimdi.. Bir çılgınlık yapıp ta gelmeni nasıl istiyor kalbim oysa ki bir bilsen.. Hiç olmazsa düşlerime gir.. Rüyalardımda hissedeyim seni.. Tenim tenine hasret.. Tenim kokuna, sana hasret.. Bir yanım delirirken yoklugunda, diger yanımsa hep sineye çekiyor herşeyi.. Anla artık.. O senin kadar çok sevmedi.. Ve gitti..
Kaç saat, kaç gün, yada kaç ay geçti sensiz sayamadım.. Ama anladım ki acın bir cam kesigi gibi işlemiş içime.. Önceleri farkında degildim yüregimde açtıgın derin izlerin.. Ama sonra farkettim günden güne kanıyor.. Şimdi anlıyorum ki bir tarafım hep eksik.. Bitsin istiyorum artık bu acı.. Yüregimde yanan bu ateşi söndür artık.. Günden güne eriyip tükeniyorum.. Yalnız geçen gecelerin karanlıgına mahkum etme beni.. Bir sabaha daha sensiz uyanabilecek gücüm kalmadı.