Babanın bıyığı yolda kaldı..
Bıyıklı çalıştırmayan tüm patronlara...
Bıyık önemli bir husustur! Tabiatla oyun olmaz!.. Öyle iki jilet darbesiyle kazıyıp geçemezsiniz. Maskülenliğin nişanesi, yiğidin apoletidir... Sağlık sigortasıdır; üst dudağı rüzgar, kar, tipi, dolu ve darbelere karşı korur... Hijyeniktir; atmosferdeki toz kütleciklerini, zararlı güneş ışınlarını falan filtreler... Yandan ayrılmış saça, post modern Kadir İnanır’lara, jest ve mimiklere, tebessümlü selektörlere vurgu katar...
Bıyık, delikanlının emniyet supabıdır! Volkswagen tamponu gibi bir bıyıklı, asla ve kat’a sair elemanlardan “akıllı ol!” uyarısı almaz... İster eskimiş tahta fırçası gibi, ister tiftiklenmiş pösteki gibi, ister çizgi filmlerdeki köstebeğinki gibi olsun bıyık bir statü pistonudur. Rahat bırakın! Bırakın uzasınlar ki tamirci çırağı görüntüsünden Yeniçeri ağası suretinde bir babayiğide, sümüklü bir oğlandan lambri kaplı ofisinde birinci sınıf deri sümenini pirinç isimliğe ittiren bir müteahhide dönüştürsün.
Günümüzde bıyık, koç gibi adamlar, eşler, kikirdek kızlar, imaj maker’larca demode, gereksiz maço bulunuyor. Öte yandan ekranlarda “Kadını taktı mı koluna yakıştıran, vurdu mu duvara yapıştıran” çağdaş ağalar reyting rekorları kırıyor.
Analar bacılar uyanın erlerin bıyıkları gidiyor. Modern görünüm adına yiğidin imajı tek tek yolunuyor. Kestirtmeyin! Kediler gibi onlar; bıyıkları kesilince dengeleri bozuluyor! Hatta coşup kaşlar aldırılıyor, yüzük parmakla da yukarı yukarı ittiriliyor. Yapmayın etmeyin yazıktır...
Hem bu içgüdüsel bir olay. İstatistikler insanoğlunun M.Ö. 1200 yılından bu yana gazete ve dergilerdeki fotoğraflara sakal bıyık çizdiğini ve bunun örümceğin ağ yapması cinsinden bir içgüdüsel davranış olduğunu gösteriyor.
Elemanımın, eşimin, modern kadın jargonunda “partnerimin” bıyıklı olması imajını zedeler mi endişesi yersizdir. Artık devir değişti. Her badem bıyık bırakan “Heil Hitler” diye bağırmıyor, her pos bıyık bırakan eline saz alıp devrim türküleri tıngırdatmıyor, her burma bıyık burulmuyor, her şekil ideolojiyi yansıtmıyor. Artık her şey karıştı. Kimin kim olduğu da anlaşılmıyor. Kızlar asker tıraşını erkekler lastik tokaları seçiyor. Modern gençler manikürcüde sıra kavgası, bujiteride küpe alışverişi yapıyor. Netice itibariyle gelecek pek bir “Parlak!” görünüyor...
Bıyık önemli bir husustur! Tabiatla oyun olmaz!.. Öyle iki jilet darbesiyle kazıyıp geçemezsiniz. Maskülenliğin nişanesi, yiğidin apoletidir... Sağlık sigortasıdır; üst dudağı rüzgar, kar, tipi, dolu ve darbelere karşı korur... Hijyeniktir; atmosferdeki toz kütleciklerini, zararlı güneş ışınlarını falan filtreler... Yandan ayrılmış saça, post modern Kadir İnanır’lara, jest ve mimiklere, tebessümlü selektörlere vurgu katar...
Bıyık, delikanlının emniyet supabıdır! Volkswagen tamponu gibi bir bıyıklı, asla ve kat’a sair elemanlardan “akıllı ol!” uyarısı almaz... İster eskimiş tahta fırçası gibi, ister tiftiklenmiş pösteki gibi, ister çizgi filmlerdeki köstebeğinki gibi olsun bıyık bir statü pistonudur. Rahat bırakın! Bırakın uzasınlar ki tamirci çırağı görüntüsünden Yeniçeri ağası suretinde bir babayiğide, sümüklü bir oğlandan lambri kaplı ofisinde birinci sınıf deri sümenini pirinç isimliğe ittiren bir müteahhide dönüştürsün.
Günümüzde bıyık, koç gibi adamlar, eşler, kikirdek kızlar, imaj maker’larca demode, gereksiz maço bulunuyor. Öte yandan ekranlarda “Kadını taktı mı koluna yakıştıran, vurdu mu duvara yapıştıran” çağdaş ağalar reyting rekorları kırıyor.
Analar bacılar uyanın erlerin bıyıkları gidiyor. Modern görünüm adına yiğidin imajı tek tek yolunuyor. Kestirtmeyin! Kediler gibi onlar; bıyıkları kesilince dengeleri bozuluyor! Hatta coşup kaşlar aldırılıyor, yüzük parmakla da yukarı yukarı ittiriliyor. Yapmayın etmeyin yazıktır...
Hem bu içgüdüsel bir olay. İstatistikler insanoğlunun M.Ö. 1200 yılından bu yana gazete ve dergilerdeki fotoğraflara sakal bıyık çizdiğini ve bunun örümceğin ağ yapması cinsinden bir içgüdüsel davranış olduğunu gösteriyor.
Elemanımın, eşimin, modern kadın jargonunda “partnerimin” bıyıklı olması imajını zedeler mi endişesi yersizdir. Artık devir değişti. Her badem bıyık bırakan “Heil Hitler” diye bağırmıyor, her pos bıyık bırakan eline saz alıp devrim türküleri tıngırdatmıyor, her burma bıyık burulmuyor, her şekil ideolojiyi yansıtmıyor. Artık her şey karıştı. Kimin kim olduğu da anlaşılmıyor. Kızlar asker tıraşını erkekler lastik tokaları seçiyor. Modern gençler manikürcüde sıra kavgası, bujiteride küpe alışverişi yapıyor. Netice itibariyle gelecek pek bir “Parlak!” görünüyor...