Ayrılık Ne Biliyormusun ?

Ne araya girmesi yolların, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede,
Ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte,
İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!
İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla gibi toplaması içine, ardında dünyalar ışıyan camlar dururken, duvarlara dalıp dalıp gitmesi..
Türküsünü söyleyecek kimse kalmamak ayrılık..
Saçına rüzgar sesine ışık düşürememek kimsenin,
İki adımdan biri insanın,sevincin kundakçısı..
Hüznün arması ayrılık...
O küçük ölüm!
Usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan ayrılık,
O bol köpüklü öpüşlerin ardından gidip ağzını yıkadığında başlamıştı...
Ben bulutları gösterirken, varacağı yere varmıştı çoktan...
Şimdi anlıyormusun gidişinin neden ayrılık olmadığını..
Bir yaprağın düşmesi kadar ancak ağırlığı ve acısı olduğunu,
Bir toplama işleminin sonucunu yazmak gibi bir değer taşıdığını,
Boşluğa bir boşluk katmadığını,kar yağdırmadığını..
Yaz ortasında ne mi yapacağım bundan sonra?
Ayak izlerimi silmek için sana gelen tüm yolları tersinden yürüyeceğim..
Yazmayacağım bir süre...
Fotoğraflarını güneşe koyacağım,bir an önce sararsınlar diye..
Senin için biriktirdiğim yağmur suyunu bir gül ağacının dibine dökeceğim..
Falcı kadına inanmayacağım artık..
Geleceğe ışık düşüren bir gülüşle gülmeyeceğim kimseye...
Ne yapacağımı sanıyorsun ki?
Ömrüm azala azala önümden akarken gittiğin gerçek bu kadar herkese benzerken..
Senin korkularını benin inceliğimi doldurup yüreğime bıraktığın boşluğu..
Yonta yonta binlerce heykelini yapacağım....