Yine uykusuz bir gecede düşüncelerim yol aldı...
Uyku bana yabancı, düşünce ise en yakın dost...

Biliyormusun ?
Düşününce seni düşünüyorum...
Yine seni hatırlıyorum...
Bu yazdıklarımı sen hiç okumayacaksın,

Belkide okuyacaksın...
Okusan bile, sana yazıldığını hiç bilmeyeceksin...
Ama yinede ben yazayım, ben bileyim yeter...
Kimselere anlatmadım,
Anlatamadım Seni...
Kendi içimde yaşadım hep seni...
Utangaçlığımın hesabını veriyorum ben şimdi...

Hatırla...
Otobüsle her sabah okula giderdik,
Senin yanındaki koltuk hep boş kalmasına rağmen,
Ben ayakta kalmayı tercih ederdim,
Oysa... Ne kadar isterdim yanında oturmayı...
Sen ne derdin, yanına otursaydım bilmiyorum..
Yanında oturmama izin verirmiydin ?

Eğlencelerde herkes dans eder, eğlenirken,
Sen yerinden kalkmazdın, buna anlam veremezdim...
Kimsede dansa kaldıramazdı seni...
Ne kadar isterdim seni kaldırıp,
Seninle dans etmeyi...
Sen ne derdin, bilmiyorum...
Benimle dans edermiydin ?

Çok geç evlendin...
Yoksa beklediğin birimi vardı ?
Bende hiç evlenmedim...
Oysa senin yanında olmayı ne kadar isterdim...
Sen ne derdin, bilmiyorum ?
Teklif etseydim kabul edermiydin ?

Gittiğin günü dün gibi hatırlıyorum...
Neden bana öyle manâlı şekilde baktın ?
Yoksa banamı öyle geldi...

Niye okula giderken, yanımda oturmadın...
Niye eğlencelerde, beni dansa kaldırmadın...
Niye bana teklif etmedin, budala...
Der gibi baktın...

Yıllar sonra karşılaşırasak eğer,
Sakın bana bunları deme,
Biliyormusun ?
Utangaçlığımın hesabını veriyorum ben şimdi kendime,
Bu acıda yetiyor bana...