|
|
#1
13 January 2009, 12:06
|
|||
|
|||
Ey Aşk Seni Neye Benzetip De Anlatsam
 Ey Aşk Seni Neye Benzetip De Anlatsam Seni neye benzetip de anlatsam, Ay ucumda bir geceye mi seni? Yâhut, alabildiğince sussam; Düşlerimden koridor koridor uzayan, Kendi gölgesine basan bir hırsız gibi. Seni, bir ölünün tabutunda ilk akşam, Düşünürken yaşanmamış gerçekleri. Yâhut, ateşte açan bir simurg çiçeği; Soldukları yerde küller bırakan... Bir çözebilsem ölünceye seni, Açılıp dilim bir konuşsam... Kelimelerin peşini bıraksa anlam; Söylemeden söylesem seni... Seni içimde ey aşk, daha ne kadar saklasam; Birgün, ele verecek gözlerimdeki bu ağıt seni... Birgün... Gözlerimdeki bu ağıt seni... Yetmez (olunca) anlatmaya kalem ve kâğıt seni... Haykıracak dünyaya artık (ben) ne kadar sussam; Mühürlesen de artık dudaklarımı, "Sus!" deyip de kızsan... Sen, "Sus!" deyip de kızsan; Ben, söylesem rind ile zâhid seni... Ölüm, bir Kızıldeniz; sen, elimde âsâm; Göstersem bu âdemiyete şâhid seni... Bir mübârek diş, bir kutlu devrân... Hatırlar mı söyle rûyetinle "Uhud" seni Merhemim, derdimde; derdim, benim devâm... Eylesem üflemeye devam, ey dertli ûd seni. Sen ile çıktı Yusûf kuyudan; Yoğurur ellerinde bir Demirci Dâvûd seni Aşk, o (güzel) Belkıs; gönül, (zengin) Süleymân; Öterdi çöllerde, eşk ile Hüdhüd seni Ey gül kokulu sevgili, ne olur bir ân, bir ân! Beklerim hep düşlerimde bin ümit seni! Eksilmez dudaklarından salât-u selâm Özler iştiyakle bu ümmet seni! Muhtâcız irfânına biz âhir zamân, Kuşatmışken ilm ile bin hikmet seni. Merhemim derdimde... Tek bir sözünde devâm... Ödüldür anlamak hem himmet seni. Yârem derinde; aşk kanatsa, ben sussam; Çağırır o ân yüreğimde merhamet seni... Çağırır o ân yüreğimde merhamet seni. Kalplerimize nûr, âlemlere rahmet seni. Yok cesâreti anmaya dilimdeki kamet seni. Canımda yaşayıp da, yine canımda son bulsan Ey aşk, saklarım o zaman gönlümde bir ebed seni Yakıp da bendeki her hücremi, Nûr'a, güneş'e mi; Söyle, seni neye benzetip de anlatsam; Akla, düşünceye mi seni??? 
|
Normal
