Süpernova'nın Yankisı 436 yıl Sonra dünyamıza Geldi...!!!!
 

[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL]




Bilim adamları[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] bilimsel çalışmalarda mihenk taşı kabul edilen ve 1572 yılında gözlemlenen bir süpernova patlamasının "ışık yankılarını" gözlemlediler.


Alman Max Planck Astronomi Enstitüsü'nden araştırmacılar[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] 1572'de Danimarkalı astronom Tycho Brahe'un gözlemleyerek kaydettiği süperno[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL]vanın[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] yıldızlar arası toz tarafından yansıtılan donuk ışık yankılarını[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Havai ve
İspanya'daki teleskopları kullanarak tespit ettiler.

O dönem tüm dünyada gözlemcilerin büyük ilgisi çeken bu gök olayının doğası üzerindeki 436 yıllık gizemi çözmeye yardımcı olması beklenen[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] meşhur süpernovanın "fosil izleri" konusundaki araştırma[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Nature dergisinde yayınlandı.

Max Planck Enstitüsü'nden Dr Oliver Krause[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] 1572'dek süpernova patlamasının bilim tarihinde çok önemli bir nokta olduğunu belirterek[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] bu gözlemle gökyüzündeki değişmezlik ilkesinin ortadan kalktığını kaydetti.

1572'de Kasım ayının başlarında Cassiopiea takımyıldızında beliren ve gün ışığında bile görülebilen parlak "yeni yıldız"[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] aralarında ünlü Danimarkalı astronom Brahe'nin de bulunduğu birçok gözlemciyi büyülemişti.

Süparnovanın kesin konumunu "Stella Nova" adlı kitabında belirleyen Tycho Brahe[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] ölçümlerinin yeni yıldızın[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] "yıldızların değişmez olduğunu söyleyen ve 2 bin yıl Batı düşüncesine hakim olan Aristo geleneğine ters düşecek" biçimde Ay'ın çok gerisinde olduğunu kaydetmişti. Bu bulgu Kepler[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Galileo[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Newton ve diğer bilim adamlarının çalışmaları için önemli bir dayanak teşkil etmişti.

Enerjisi biten büyük yıldızların şiddetle patlamasına denilen süpernovaların bazen parlaklığı Güneş'in parlaklığının yüz milyon katına varabiliyor.

Başlangıçta yapısı[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] iyonize madde olan plazma şeklindeki bir süpernovanın parlaklığını yitirmesi haftalar ya da aylar sürebilir. Bu süre zarfında yaydığı enerji[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] güneşin 10 milyar yılda yayacağı enerjiden daha fazladır.

Bu patlamalar[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] maddenin evrende bir noktadan başka noktalara taşınması işine yarar. Patlama sonucunda dağılan yıldız artıklarının[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] evrenin başka köşelerinde birikerek yeniden yıldızlar ya da yıldız sistemleri oluşturduğu varsayılmaktadır.

Bu teoriye göre[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Güneş[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] Güneş Sistemi içindeki gezegenler ve bu arada elbette bizim Dünyamızın da[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] çok eski zamanlarda meydana gelmiş bir süpernova patlaması sonucu ortaya çıktığı ileri sürülüyor.