|
|
|
#1
29 October 2008, 09:51
|
|||
|
|||
Sustukça sen oldum..
Sustukça "SeN" OLdum..Sustukça sen oldum
 sen oldukça kendime kaldımseni buldum. Cezasının ne zaman biteceğini bir hükümlüydüm sende.. Aşkı taşımak tek özgürlüğüm oldu anlamalısın. Bende kendini üretirken yokluğunu aynı boyuta taşımasaydın keşke.. Sen yoksan olmayacaksan ben hangi kimlikle kalkarım ayağa hiç düşündün mü? Yığılıp kaldığım her yerde yokluğun çöküyor gözlerime.. Hayalinle kalmak seni yaşamak bundandıryalnızlığı hiç kimse benim kadar sevemez.. Tuhaf bir teslimiyette yokluğunu yaşıyorum hepsi bu!Yokluğunda seni buldukça yeryüzündeki hiç kimsenin anlayamayacağı bir şölen oluyorsun içimde.. Eridikçe sana karışıyorum seni sevmekyaşama ve belki en çok sana direndikçe anlam kazanıyor.. Sen ve sen..Yalnızlık..Hayır!Sen ve ben.İçimde üretiyorum seni.Birlikte çoğalıyoruz kimseye hesap vermeden. Susmuyorum..Çünkü seni seviyorum… Gözlerimi karanlığa sımsıkı yumuyorum.Sen olmak üzere başkalaşıyorum bir kez daha ve sonsuza kadar sen oluyorum.. Aşk yaşamın belirlediği rastlantıların sunduğu yöneliştirsöylemiştim sana.Bu zorlu yürüyüşte kimseye tercih şansı tanınmadı elbette bilirdim bunu.O kadar anlamlıydın ki özeldinki tercih şansı tanınsaydı da bile bile ben yine seçerdim..Ödediğim ve ödeyeceğim bedeller ne kadar ağır olsa da..Sana seni anlatmakta bu kadar yetersiz kalmasaydım keşke.. Seni şu an yaşamaya ne kadar muhtacım..Tek gerçeğim sensin ve hepte öyle kalacaksın.. Yaşamın kırılma noktalarında beni birden bire tek başıma bırakınca sustuysam ve şu an hala susuyorsam onurumdandır..Ben kimi sevdimde sen oldum?Kaç sen vardın son sahnede nasıl bir kimlik taşıyordunsöyle bana?Beni herkesten çok sevdiğini söylerken yüreğine inancımı bir an olsun yitirmedim yemin olsun!Böyle zamanlarımda hep sustuysam doğru yorumla benibeni anlamayışlarının çaresizliğindendir… Ne yapmalıyım?Kadehler dolusu içerek beynimi uyuştursam unuturmuyum bu acıyı?Ama ben böyle bir iflası onaylayamamk..Unutmaya çalışmak bireyci bi kaçış değilmidir?Ben yokluğundan en çok bunaldığım anlarımda böylesine kaçışlara yenilmeyecek kadar doğru sevdim seni.Yüreğimi çatışmaların tam ortasına sürerken hiçbir ödül beklemiyordum bilesin.. Yoruldum bebeğim sürekli ertelediğim bir finale doğru sürekli aynı startlarla başlamaktan bitirmekten yoruldum.. Yine gece..Yine yoksun..Uğultu ve yalnızlık… 
|
 |
|
|
Normal
