|
|
#1
6 October 2008, 06:29
|
|||
|
|||
Birgün Mutlaka..
O gün yine her zaman oldugu gibi
 sahile inipdalgalara en yakın olan taşın üstüne oturmuştu...Gözlerindeki hafif yaşla ufuga bakıyordu...Dalgalar her taşlara vurdugunda sular üstüne sıçrıyordu...Fakat hiç bişey umurunda degilmiş gibi gözlerini ufuktan hiç ayırmadandalgın dalgın bakıyoraradada elinin tersiyle gözlerini siliyordu...Arada bir kendi kendine gülümsüyor ve aniden gülümsemenin yerini tekrar yüzünde acı bir yüz ifadesi kaplıyordu..Neydi onu bu kadar acıya iten neydi.. Neydi yüzüne gülümsemeyi getiripaniden tekrar acılara iten...Birden sanki çok korkunç bir şey görmüş gibi ayaga kalktı.Yüzündeki ifade dahada karamsar nefret dolu bir hal aldı...Ani bir dönüş yaptı kayaların üstünde hızla yürümeye başladı.Bir an ayagı taşların arasındaki boşluga kaydıSendeledi fakat büyük bir çeviklikle ellerini yere dayayıp hemen dogruldu...Ayagını sıkıştıgı kayaların arasından kurtardı.Tekrar hızla yürümeye başladı...Bu sıradada arada bir geriye dönüp dönüp az önceki baktıgı ufka dogru bakıyordu..Bu bakması esnasındada hızı aynı şekildede yürüyordu...Artık sahilden iyice uzaklaşmıştı...Geriye dönüp baktı son bir kez daha ve sagından solundan geçen arabalara aldırmadan hızla yürümeye devam etti...Nihayet o hızlı adımların yerini yavaş adımlar aldı...Sanki karşısında onu korkutan birşey varda ondan korkuyormuş gibi yavaşlamıştı...Bacakları sanki titriyordu..Yüzünün rengi bile degişmiş o yüzde sanki ölü bir insan yüzü oluşmuştu...Gözleri kısıldı ve gözlerinden akan belli belirsiz yaşlar hızlandı.Sanki birşeyler söylemek istiyorsa söyliyemiyordu...Gözlerinden akan boncuk gibi yaşlar yanaklarından aşagı kayarak o titreyen dudaklarına geliyordu...Bir an bekledi sonra derin bir nefes aldı ve tekrar emin adımlarla yavaş yavaş yürümeye başladı...Etrafı yüksek bir duvarla kaplı olan bir kapının önünde durdu...Kapı demir parmaklı fakat sonuna kadar açıktı...Duvarların üstünden yükselen çam agaçları görünüyor ve etrafa mis gibi gül ve çiçek kokuları geliyordu...Kapının önünde tekrar derin bir nefes aldı...Cebinden çıkardıgı mendille gözlerini iyice sildi...Üstünü başını düzeltti...Yakası açık olan gömleginin dügmelerini kapattı..Elleriyle saçlarıdı geriye dogru düzelttikten sonra yavaş yavaş kapıya dogru yöneldi..Yüzünde bir gülümseme vardı fakat bu gülümsemenin zorla yapıldıgı yani gülümsemeyipte sadece gülümsemeye çalıştıgı her halinden belliydi...Göz kapaklarını kapatsa o boncuk boncuk yaşlar tekrar akıcaktı...Fakat kapatmıyordu...Kapıdan içeriye girdi önünde etrafı ağaçlar ve güllerle kaplı yolda ilerlemeye başladı...Sonra elini iç cebine soktu ve çok dikkatli bir şekilde cebinden küçük bir poşet çıkardı..Poşetin agzını sanki elinde tutdugu şeyi az fazla sıksa kırılıcakmış gibi açtı...Yavaşça poşeti burnuna götürdü derin bir nefes çekti içerisine...Tekrar yürümeye devam etti fakat poşet kalbinin izzasında ve hafiften kalbine temas ediyordu...Az daha ilerlediginde yol ikiye ayrılıyordu yolun agzında durakladı ve sag tarafa dogru yürümeye devam etti...yüz metre kadar ilerledi ve durdu...sag tarafa döndü ve orada donup kaldı...Alnından aşagıya ter akmaya başladı...O ter oradan göz kapaklarını inipgözlerini zorluyordu adeta...elli metre ileriden onu o halde gören sanırım heykel zannederdi...Hiç kımıldamadan duruyordu...Bu esnadada aglamamak için kendisini zorluyordu fakat daha fazla dayanamadı ve hıçkıra hıçkıra aglayıp "neden neden" diyerek dizlerinin üstüne çöktü...Ellerini hemen önünde duran mezar taşına koyup başınıda ellerinin üstüne koydu...Orada bir müddet agladı...Mezar taşına hafiften sanki bir gül koklarmışcasına öpücük kondurup "neden bıraktın beni yanlız başıma"dedi ve gözlerindeki yaşı silerken "özür dilerim karşına bu halde çıkmayı hiç istemedim"dedi...Dizlerinin üstünde mezarın iyice yanına gelip üzerinde rengarenk güllerin oldugu agacın etrafındaki yabani otları temizlerken"biliyormusun bu gül her sabah dalından bir gül koparıpta sana verdigim agacın bir fidanı"dedi...Hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı...Adam mezarın üstüne kapanmış gözleri açık bir vaziyette derin derin düşünürken "seni seviyorum hemde çok"dedi...Mezar topragını öptü ve elinin içerisindeki topragı sımsıkı sıktı...Diger elindeki poşetide mezarın üstüne bırakmıştı..."Sen gittin ufuklar bile farklısen gittin dalgalar bile farklı hepsi düşman olmuş sanki.Sen yoksun yanımda seni götürmedigimden seni yanımda göremediklerinden farklılar.Nasıl derdim onlara biz ayrıldıknasıl derdim onlara canımın yongası yok artıknasıl derdim onlara azrail kapıyı çaldı aldı onu benden diye....Diyemedim diyemedim"...Dedikten sonra yavaşça dizlerinin üstüne dogruldu ellerini havaya açtı başını göğe dikti ve"ALLAH'ım bu dünyada aldın onu benden ne olur benide al benide al yanına"dedi...Ellerini yüzüne sürüp "amin" dedikten sonra ayaga kalkıp."Aşkım ben yine sahildeki beraber yanyana oturdugumuz ve ufuktan gelipte bizi alıp kötülüklerin olmadıgı aşkların kutsal sayıldıgısevginin her zaman var oldugu yere götürecek olan gemiyi bekliyorum...Biliyorumki o geminin gelipte beni götürecegi yerde sende olucaksın...Çünkü sevgi demek aşk demek zaten sensin demekki o ufuktan çıkıp gelecek gemi beni sanasenide bana kavuşturucak"..."Şimdi bana musade biricigim sana hiç bir zaman elveda demedim şimdide demeyecegim...Biliyorumki bu aşk ve sevgi bende oldugu müddetçe seninle mutlaka bir gün bir yerde tekrar beraber olucaz...Hoşça kal orman perimhoşça kal sevdigim"...
|
Ağaç şeklinde
