Gidiyorum...

Gidiyorum yine bu şehirden
Ayaklarım geri geri
Tekerlekler almış başını
Dönüyor dönüyor
Sanki bütün büyük aşkların ortak kaderi
Ah beni en çok bu kahrediyor”
Hep bi geç kalmışlık var gideceğim yerlere..
Can sıkıcı saatler birbirinin ardı sıra dolanırken sokaklardaben cam bir fanus içinde tıkılıp kaldım sanki
Ve yetemez oldumbir erişememezlik var üzerimde
Yetemiyorum kendime bile..
Susuzluğum oldusoluksuzluğum olduyeri geldi kusurlarım yüzüme vuruldu…
Tam gidiyordumgözlerim seni buldu…
“Ah beni beni
Vah beni beni
Nerelere gideyim nasıl edeyim”
Yaz gelirdiateşini vururdu yüreğimin yüzüme.Ardından kışyaprak yaprak düşerdi ellerimin içine.Hep aynı hasrethep aynı kişiyehep aynı mevsimde duyulurdu…
Dört mevsime giden hep aynı yoldu…
Tam yitiyordumyüreğim aşkına doydu…
Kelimelerin kifayetini kaybettiği zaman ve tüm güzelliklerin anlamını yitirdiği bir an’a rastlıyordu buraya gelişim.
Meğer gölgeni de peşimsıra getirmişim…
Sorgu-suâllerin sonundayız sevgili. Atarsam tut yüreğimitutarsan bırakma ellerimi…
Tam susuyordumsardın ellerimi…
“Al beni beni
Sar beni beni
Saramazsan eğer körfeze bırak
Gurup ile söneyim”