Bir Sana Dokunamadım Lale Yerine Aşk Koyamadım
Bir cellat denklemindeki karıncalarla kaynadım
Çiçeklerden dert toplayan arıların kanadı oldum
Damarımdan çekilen çalılara aldırmadan
Sahipsiz fısıltıların rüzgarına kapıldım
Ölüm olup korkuttum ölümü…
Şeytanlara selam verdim…
Rengi bozuk güllerin kanına sitem ettim sonra
Suyuna toprağına
Papatyaların kopmayan son yaprağına
Suskun nergisleri vurdum öldürdüm
Gelinciklerin gerdanını kanattım
Zamanı tanımayan çiğdemleri
Kayaları bile ağlattım
Kıskanç nilüferleri gölünde yaktım da
Suskun kaldı fesleğenler
Onlara bile aldırmadım…
Bir sana dokunamadım lale
Yerine aşk koyamadım
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
Kendiliğinden açılan kapılar ardında
Hükümsüz kayboldu sevdalarım,
Karanlıkta gölge misali rüyalarım
Annemden haberler getiren öksüz düşmanlarımla
Yılan gibi soyundum çıplaklığımı
Bir hayat seçtim kendime
Başında gülümseme sonunda ölüm olan…
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
Çelişkilerle deli oldum sonra…
Cesetlerle yaşadım habersiz.
Omzunda yürüdüm bazen hayatın
Zamanın sonunda dolaştım.
Öyle anlar oldu ki içime sinmedi gökyüzü…
Ama yine de semaya yüzümü her döndüğümde gülümsedim…
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
İnkar edemeyeceğim kadar insanım
Ruhumun salıverdiği kadar özgür
Ve toprağın kabul edeceği kadar çamur…
Gözlerimde zaman var
Hayatım mekansız
Kendimi yok saydığım zamanlarda
Karanlık hücreme ışık sızıyor birden
Derinden çarmıha geriliyor tövbelerim
Secdelerim ağlıyor ardımdan
Yağmurlar ölüm kokusu getiriyor sonra
Felaketler kapımda…
Bir yenilgi daha çeker mi yüreğim…
Küller yeniden yanar mı…
Dert arıyorum suçumu severek
Yok ama olmaz diyor içimde bir parça
Bırakıp her şeyi başa dönüyorum desem
Geri döndürme beni…
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
Çiçeklerden dert toplayan arıların kanadı oldum
Damarımdan çekilen çalılara aldırmadan
Sahipsiz fısıltıların rüzgarına kapıldım
Ölüm olup korkuttum ölümü…
Şeytanlara selam verdim…
Rengi bozuk güllerin kanına sitem ettim sonra
Suyuna toprağına
Papatyaların kopmayan son yaprağına
Suskun nergisleri vurdum öldürdüm
Gelinciklerin gerdanını kanattım
Zamanı tanımayan çiğdemleri
Kayaları bile ağlattım
Kıskanç nilüferleri gölünde yaktım da
Suskun kaldı fesleğenler
Onlara bile aldırmadım…
Bir sana dokunamadım lale
Yerine aşk koyamadım
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
Kendiliğinden açılan kapılar ardında
Hükümsüz kayboldu sevdalarım,
Karanlıkta gölge misali rüyalarım
Annemden haberler getiren öksüz düşmanlarımla
Yılan gibi soyundum çıplaklığımı
Bir hayat seçtim kendime
Başında gülümseme sonunda ölüm olan…
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
Çelişkilerle deli oldum sonra…
Cesetlerle yaşadım habersiz.
Omzunda yürüdüm bazen hayatın
Zamanın sonunda dolaştım.
Öyle anlar oldu ki içime sinmedi gökyüzü…
Ama yine de semaya yüzümü her döndüğümde gülümsedim…
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…
İnkar edemeyeceğim kadar insanım
Ruhumun salıverdiği kadar özgür
Ve toprağın kabul edeceği kadar çamur…
Gözlerimde zaman var
Hayatım mekansız
Kendimi yok saydığım zamanlarda
Karanlık hücreme ışık sızıyor birden
Derinden çarmıha geriliyor tövbelerim
Secdelerim ağlıyor ardımdan
Yağmurlar ölüm kokusu getiriyor sonra
Felaketler kapımda…
Bir yenilgi daha çeker mi yüreğim…
Küller yeniden yanar mı…
Dert arıyorum suçumu severek
Yok ama olmaz diyor içimde bir parça
Bırakıp her şeyi başa dönüyorum desem
Geri döndürme beni…
Yaşıyorsam nefes alıp vermem senin için…