![]() |
![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#2
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#3
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#4
|
|||
|
|||
![]() ![]() Bavulları diyorum ,hep toplu durmalı insanın... Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı... Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vaz*geçmeli... İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı... Yalnızlığa alışmalı... Telesekretere \"şu anda size cevap verebilecek kim*se yok\" denmeli, \"... belki de hiçbir zaman olmaya*cak...\" Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı... Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır. Haklılığın onuru yaşatır insanı... Susmanın utancı öldürür. O yüzden en sessiz gecelerde \'\'doğruydu, yaptım\"la teselli bulmalı insan... Feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı...Kendiyle he*saplaşmaya çalışmalı... Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır ol*malı... Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli... Sessizliği, sese dönüştürebilmeli... Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan... Yollarla barışmalı... Yalnızlığa alışmalı... |
#5
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#6
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#7
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
![]() |
|
|