![]() |
![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#2
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#3
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#4
|
|||
|
|||
![]() ![]() |
#5
|
|||
|
|||
![]() ![]() Ağladığımı Görme Sakın! Bakma nemli gözlerime! Bir iç çekiş görürsün o zaman... Pişmanlık değil o süzülen yaşlar. Belki de bir hüzün Ya da sensizliğin denizinde Sevgisizliğinin diplerindeki benim işte onlar... Çağlıyor sensizliğin en acımasız şelalesi. Düşüyorum o vakit Parçalanmış hislerimle en derine... Sonra Boğuluyorum gözyaşlarımın akıntısında, Tutunamadan bir dala Alıp atıyor beni sonsuzluğa... Sonsuzluk da sen oluyorsun, Sonra Dolduramıyor o an göz yaşlarım boşluğu, Büyüyor giderek yalnızlığım... Sensizlik yanı başımda kapılmış oluyor akıntıya, Sürüklüyor o zaman beni Çaresizliğe çaresizce... Gözlerim yaşla dolu Ama boş bakıyor aynı senin gibi. Hüzünlerim boş bir noktaya dalmış Seni göremez oluyor aniden... Ne bir çaresizlik bu ağlama Ne de bir güçsüzlük bu! Sensizliğe de ağlamıyorum aslında! Belki de sadece karşılıksız sevgime. Bakma o yüzden gözlerime Ve sakın ağladığımı görme!.... |
#6
|
|||
|
|||
![]() ![]() Siyah bir elbise aldım daha geçenlerde. Herkes sordu bana "Bu elbisenin rengi neden böyle?" Bir cevap için yordumsada kendimi Anlamazlar diye korktumda Söyleyemedim bir türlü Sebebi "Yanlızlıktır" diyemedim. Siyah ile yanlızlığı Buluşturdum bu elbisede Benim de hayatım Malasef budur işte. Soluk ve renksizdir siyah Bir acı, matem havası İnsanın içini karartan Ölümün ve yanlızlığın sesi. Can bir kuş gibi durmuyor ki yerinde Keşke dursaydı kalırdım hep bir köşede O köşe başında soğuk bir direk Ve ben onun yerinde Bir gün...... Siyah siyah atarken okula adımlarımı Siyah ayakkabılarımla Yine siyah hayallere daldım Siyah gözlerini görürüm belki Düşüncesiyle... Siyah benim işte, Siyah benim Yanlızlığım Siyah benim can dostum Siyah bir elbise aldım geçenlerde Siyah ve yanlızlığımı buluşturdum Bu elbisede... Siyah korkutur aslında beni Siyah yaşartır gözlerimi Çünkü hatırlatır siyah Her gördüğümde seni Yani anlayacağın Siyahla yaşamak benim işim. |
#7
|
|||
|
|||
![]() ![]() gel" desen gelirdim gittiğin uzak da bendim dağ gibi bir ihanetten düştüm bu kendime son gelişim ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime kendimi suçüstü yakalıyorum ve kentsizliğimin isimsizliğini Araz'a uyak düşüyorum gözlerime senden düşler sürüyorum ıslak bileklerim kan bayr..... yatıyor bana en büyük tehdit yine ben oluyorum.. sonra bir durağa yaslanıyorum sonra bir kente ve sen gidiyorsun ben kanıyorum diyorlar ki; kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun.. oysa "gel" desen gelirdim biliyorsun .. ![]() bu kentte her yağmur kendini ağlar aklıma düşsen yalnızlık oluyorum ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir nerde kimi üşüyorsun artık kendini yakan bir ateşim kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz şimdi boş duraklara yaslanıyorum boş kentlere oysa "gel" desen gelecektim yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma cüzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben kirli sözlerimi temize çekme oysa "gel" desen gelecektim gözlerim ihanete ihbar taşıyor .. kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına sözü namluna sürmelisin şimdi en yaralı yanımdan vurmalısın beni çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır .. ![]() susuşuna kan döküyor gözlerim sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun oysa bilmelisin Araz'ım kimsenin içi görünmez ve hiç bulamadıklarını asla yitiremezsin bak şimdi aramızda sessiz kalıyor söylenecek bütün sözler her sabah akşam oluyorsun alnından ellerine damlıyorsun yüzündeki yağmurla iniyorsun kente içine dert oluyorsun kentin dışına yağmur yüreğinde dağılıyor kristal şehirler duvarların kan öksürüyor ve sen başkalarının gözlerini yüzümde aramamayı öğreniyorsun beni bir durağa yaslıyorsun beni bir kente gidiyorsun oysa "gel" desen gelecektim biliyorum Araz'ım insan kendini bulmamalı, hep aramalı gittiğin yerden başlıyorum öyleyse gece cinnetlerimi de alıp yanıma denize bakmayı bilmeyenler bir gün mutlaka boğulur .. işte bundandır gözlerinden kaçışlarım .. ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden .. hadi bana en militan kelimelerle saldır batır içime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak bana hak ediyorum .. gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime can kaybından ölüyorum .. ![]() yorgun söylentiler kanıyor solgun yaralarımdan kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin kinim kendime susuşum sana küsüşüm tüm dünyaya .. üstü kalsın ihanetimin.. "gel" desen gelecektim yine bir tren geçiyor içimden sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı saçların bir rüzgarın öyküsünü taşıyor süsle beni ey aşk geçtiğin yerleri öpüyorum kirpiğinden yapılma bir darağacına geceyi asıyorum yoksun bu yağmurlar ıslatmıyor beni bir durağa yaslanıyorum sensiz gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum "gel" desen gelecektim oysa .. içine her düşen kendi keşfi sanıyor seni oysa sen melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin ve kendini acıtmak istiyorsun ama güller kendine batamaz bilmiyor musun ?? "gel" mi diyorsun .. herkes kendi gördüğüne bakar peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz ? kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu hadi en kanadığımız yerden susalım .. "gel" desen gelirdim "git" dedin ve gittin!!! |
![]() |
|
|