Anlar
eĞer yenİden baŞlayabİlseydİm yaŞama
İkİncİsİnden daha Çok hata yapardim.
kusursuz olmaya ÇaliŞmaz...sirt ÜstÜ yatardim.
neŞelİ olurdum İlkİnde olmadiĞim kadar,
Çok az Şeyİ cİddİyetle yapardim.
temİzlİk sorun bİle polmazdi asla,
daha Çok rİske gİrerdİm.
yolculuk ederdİm daha fazla.
daha Çok gÜn doÜumu İzler
daha Çok daĞa tirmanir, daha Çok nehİrde yÜzerdİm.
gÖrmedİĞİm bİr Çok yere gİderdİm.
dondurma yerdİm doyasiya ve daha az bezelye.
gerÇek sorularim olurdu hayalİ olanlarin yerİne.
yaŞaminin her anini gerÇek ve verİmlİ kilan
İnsanlardandim ben.
elbette mutlu anlarim oldu ama
yenİden baŞlayabİlseydİm eĞer, yalniz mutlu anlarim olurdu.
farkinda misniz bİlmem; yaŞam budur zaten:
anlar, sadece anlar, sİz de “ani” yaŞayin.
hİÇbİr yere yaninda para, su Şemsİye ve telefon
almadan gİtmeyen İnsanlardandim ben.
yenİden baŞlayabİlseydİm eĞer, hİÇbİr Şey taŞimazdim.
eĞer yenİden baŞlayabİlseydİm,
İlkbaharda ayakkabilarimi firlatir atardim.
ve sonbahar bİtene kadar yÜrÜrdÜm Çiplak ayaklarla.
bİlİnmeyen yollar keŞfeder, gÜneŞİn tadina varir,
Çocuklarla oynardim.
bİr Şansim daha olsaydi eĞer...
ama İŞte seksenbeŞİndeyİm ve
bİlİyorum ÖlÜyorum....