İçimden sen geçiyorsun;
Ben duruyor köşe başında, gözlerinin penceresinden düşüncelerine bakıyorum.
Anneni görüyorum, arkadaşın Neriman'ı, bakkal Süleyman'ı, kuruyan manolyanı.
Yitirilen gençliğini, diktirdiğin elbiseni, biriken bulaşıklar, cam kenarında içilen sigaranın biriktiği kül tablasını.

İçimden sen geçiyorsun;
Ben koşuyorum; sensizlik ardımda!
Nerede yakalasa; biliyorum yapışacak karanlık gibi bağrıma.
Biliyorum sensizlik gece gibi gelecek bana..

İçimden sen geçiyorsun;
Ben ağlıyorum.

Ben ağlıyorum,

sen
g e ç i y o r s u n ...