Her aşaması gönül kırgınlıklarıyla geçen bir ömür…
Her şarkı bir başka acı, her şiir bir gönül yarası…
Yapma be dostum, sen bu filmin konusunu bana sorma…
Sadece fragmanları izlenmiş bir hayat benimkisi…
Yada sadece afişlerde kalan bir tiyatro gösterisi…
Ne bir komedi skeciyim, ne dram abidesi…
Hani bir senfoni desem, konusu nedir onu da bilmem…
En çok neyi merak ederim bilir misin güzel dost…
Ben acaba hayatın hangi tozlu sayfasında; neresindeyim_?
Maviler sadece umutlarımda, hayallerimde kaldı…
Ben neyim_? Siyah mı_? Beyaz mı_?
Aslında ben sadece bir karanlığım; ya siyah, ya beyaz…
Sevmek mi dedin_? Sevdim be dost. Hem de çok…
Rengini sorma bana ne olur. Renklerle aram iyi değildir…
Ama şu kadarını bilirim…
Ya siyahtıraşk, ya beyaz. Asla gri değildir aşk…
Aşkbeyazdır…
Gördüğün tüm renkler birleşince beyazı oluşturur…
Beyaz aslında bütün renklerdir…
Mavinin umudu, yeşilin huzuru, kırmızının gücü-şehvetidir beyaz…
Yani aşkbeyazdır…
Yada, yada aşk sadece siyahtır be güzel dost…
Aslında renk bile olmayan siyah…
Galiba ben cevabı buldum…
Ben, ben siyah bir hayal kırıklığıyım be dost….