Mübarek ramazan gecelerinin ananevi bir çeşnisidir ramazan davulunun sesi. Çocukluğumuzda ramazan davulunu kimin ve nasıl çalındığını görebilmek için ramazan ayı sıcak havalara rastlamışsa balkonlarda eğer hava soğuksa yolu gören bir pencereden camla perdenin arasına girip bazen saatlerce ramazan davulunu çalanın kapımızın önünden geçmesini beklerdik.

Eskiden ramazan gecelerinde davul çalabilmek için sadece davulu iyi çalmak yetmezdi. Davul güzel çalmanın yanında güzel nağmeler söyleyebilmekte gerekirdi. Mahalleler arasında bizim davulcunun sesi de güzeldi söylediği nağmelerde çok iyiydi gibi rekabet olurdu.

Ramazan günlerinin on beşi yaklaştığında davulcuya verilecek bahşiş de her an hazır olsun diye bir köşeye ayrılırdı. Bahşişi nakit olarak verecek durumda olmayanlarsa evlerinde özel olarak hazırladıkları börek veya tatlılardan ikram ederlerdi. Hatta bazıları kuru fasulye nohut patates soğan gibi yiyecekler verirlerdi. Bahşişi verende alanda mutlu olurdu eskiden.

Zamanla biz insanlar nasıl değişime uğruyorsak ramazan davulu çalmanın da usulü de değişiyor. Geçtiğimiz senelerdeki ramazan aylarında araçla ramazan davulunun çalındığını da duyduk. Bizim evimizin de bulunduğu İhsaniye mahallesinde ramazan davulunu araçta çalanın nasıl bir araçla dolaştığını davulu aracın içinden mi yoksa kendisi içerde davul dışarıda mı çaldığını bir türlü görmek nasip olamadı. Ramazanın olmazsa olmazı davulun sesini derinden duyduğumda sesin geldiği taraftaki balkona gidiyor tam balkona çıkıyorum davulun sesi bir alt veya üst sokaktan geliyordu. Bir ön balkona bir arka taraftaki balkona koşuşturmadır devam etti fakat bir gün olsun davulcunun aracının sadece sesini duymak nasip oldu kendisini görmek nasip olmadı.

Geçen sene ramazanın daha ilk günlerinde yatsı ezanından bir müddet sonra evlerin kapılarında ellerinde davul kapılarını çalanlar.”Bizler bu mahallenin davulcularıyız hem tanışalım hem de ilk bahşişimizi alalım dedik”diyen birileri gelmişlerdi. Daha ramazanın ilk günlerinde ne tanışması neyin bahşişi ramazan bahşişleri demi ticarete dönüştürülüyor yoksa?

İşin garibiyse bu tanışma ve ilk bahşiş toplamasını yapanlar. Evlerin bulunduğu sokağın bir tarafına gelenlerle karşı taraftaki evlere gidenlerin ayrı kişilerdi. Bu senede mahallerde ramazan geceleri ramazan davulunu yine çoklu guruplar mı çalacaklar? İlk bahşişini veren bir komşum “davulcuya üç YTL bahşiş verdim bahşiş toplayan bana bunu çay parası sayalım ayın on beşindeki bahşiş biraz okkalıca olsun dedi” demek ki gelecek ramazan günlerinde bahşiş pazarlığı da yapacağız ramazan davulcularıyla.

Gel de eski ramazan günlerini anma. Ramazan davulcularına verilmesi için belirlenmiş bir ücret olduğunu bu güne kadar hiç duymadım. Ramazanlarda davulculara verilenin adı bahşiş bahşişinde herkesin kendi bütçesine göre olacağından pazarlığının da olmaması gerekmez mi?

Nerede eski ramazanlardaki davulcuların kulaklarımızda kalan güzel ve uyumlu seslerle söyledikleri nağmeler. Nerde o eski ramazanlardaki davulcuların uyuya kalanları uyandırmak için yaptıkları gayretler. Devir değişiyor anlayışlar değişiyor hoşgörüler değişiyor insanların yaşam şartları değişiyor velhasıl yaşamımızdaki her şey değişiyor