Beni yaşıyor sayma anne ben asil bir ölüyüm.
Nice afetlerden sağ çıkanlara selemım olmuştu
İnsandı adları ve esmer duvarlar ardıydı vasıfları
Beni vasat sayamayanlara bile belki de bile bile
İnsanlığın salt rengini yakıştırdım.
Oysa güzel zamanların izindeydi şüphesiz ayaklarım
Düşlerimden ötesi gerçeğiymiş hayat karmaşasının
Beni yaşıyor sayma anne o sana gülen ben değilim
Ben değilim kalbine evlat tadında acılar bırakan
Gülsem de kanma ki ağlamanın mahpusundayım
Müphem şeylerin esaretine yenildim mi ben anne?
Bir çizgiydi yaşamı değil seni benden ayrı kılan
Gözlerimi yüreğine adadım kapattım sanma lakin
Beni kapında bekleme,sana dönmem de imkansız
Cesurdu umudum vaktiyle kırıldı kanatlarım
Artık bir genellemesi yok bana dair bildiklerinin
Aldanma anne seni saran yazık ki asıl ben değilim
Ben sadece asil bir ölüyüm...