Az düşünüyoruz düşüncemiz bir sukut mevsiminde,uyku halinde.Çok insan taşıdı zemin,çok sözler yankılandı. boşlukta.Heybeti insanı ürküten burçlar örüldü.,görkemli yapılar süsledi şehirleri.Nice büyük imparator mermer caddelerden yürüdü,gururla,azametli.Nice şehirleri,Nice büyük insan,dolu dolu ömürler yaşadı küçücük zaman parçaları içerisinde.Acıklı tevazularında,sefilliklerinde;binlerce yılın çözemediği bir gize eriştiler.İsimleri anıldığı taş bloklarda,ceylan derilerinde,kuşe kağıtlarında.
Düşünmek bir erdemi,yeryüzünü kucaklayan bir tendi.
Düşünmüyoruz...Üzerimizde sonsuz bir mavilik uzandığını ve altında tasasız barındığımızı düşünmüyoruz.Ayaklarımız boşluğa basmaz,zemin çelikten daha sağlamdır.Gün ve gece,bahar ve yaz,hiç şaşırmamacasına birbirini izler düşünmüyoruz.
Mahrem geceler şeffaflığındaki böcekler amaçsız yaşamaz elbet.Onların varoluş sebepleri,sadece kanat çırpmak değildir.Ayaklarındaki hafiflik,seslerindeki titizlik değildir başlıca özellikleri.Kanatları sanattır onların düşünmüyoruz...
Tohum,toprak,yağmur,ışık,zaman,başak,un,su,tuz,ekm ek,ateş ve karnımızdaki tokluk birbirinin sebebidir dünya aydan,güneş dünyadan,galaksiler güneşden bağımsız değildir.Evrenin en uzak köşesindeki gezegen bile devir halindedir,kendi büyüklüğünce döner,Deli midir o gezegen?Niçin döner,kime döner?Neden kaynar arzın çekirdeği?düşünmüyoruz.
Yeryüzü insansızda yaşadı.Birçok bitki,birçok kanatlı,nice canlı,cansız geldi geçti;insanı tanımadı bile.Ama insan süsledi yeryüzünü,gezegeni,galaksiyi ve evreni.Kırlangıcı ismiyle çağıran,topraktaki sırrı bilen,yağmurun sesinden duygulanan,yıldızların ışıltısına imrenen insandı.Anlam,insanla düştü her şeye.İnsan çağırdı her şeyi ismiyle düşünmüyoruz.
Akıl var,insanı insan yapan.Akıl,düşüncenin kabı,kaynağı.Gerçek tarih,akılla hükmedenlerin isimlerini yazdı sayfalarına düşüncesiyle yaşayanların ruhları abideleşti.İnsanlık,düşüncenin ürünleriyle büyüdü,yükseldi.
Düşünmüyoruz ,ama DÜŞÜNEMEDİĞİMİZ KADAR KONUŞUYORUZ.Oysa söz,düşünceden alır anlamı.Akıl,düşünmekle hüküm sahibidir.Kapılar düşünceyle açılır,doruklar düşünceyle aşılır.
DÜŞÜNMEK GEREK YAŞADIĞIMIZ KADAR..