Aslında...

Evlenmek isterdim,

süper bir düğünüm olsun,
bembeyaz, sırtı açık bir gelinliğim olsun,
annem sevincinden ağlasın diye...
Kıvırcık saçlı bir kız çocuğum olsun
ve bana anneler gününde
çarpık çurpuk yazısıyla
okulda yaptıkları kartı getirsin diye...
Geceleri gök gürleyip fırtına çıktığında
korkarak yastığıma sarılmayayım diye...
sevdiğim erkek bana! :
canım karıcığım desin diye...
Artık yemek yapmayı öğreneyim, devamlı
yumurta ve makarna pişirmeyeyim diye...

Ama
EVLENMIYORUM:

Sevdiğim erkeğin
kirli çamaşırları,
Lavobodaki sakal artıkları,
Kaprisleri, küfürleri,! ;
vurdumduymazlıklari ve yalanları arasında
onu neden sevdiğimi unutmayayım diye...
işin içine para ve çıkar hesapları girdiği zaman
büyük aşkların nasıl küçüldüğünü görmeyeyim
diye..
Aldatılmanın dayanılmaz hafifliği (!) ile
tanışmayayım diye...
bana soyadından başka verecek
çok büyük birşeyi olmayan birininkini
almayayım diye....
Gece kız arkadaşim ağlayarak bana telefon
açtığı zaman geceliğim ve diş fırçamla

onun evine gidebileyim diye..
Ben olgusunu daha yeni yeni öğrenmişken,
bunu Biz olgusuna değişmeyeyim diye...

Hiç düşünmüyorum evlenmeyi
bir gün beni çok! üzer gereksiz şeylerle
ve bir özür dilemeyi akıl bile edemez diye
CAN DÜNDAR