lise caglarinda bir delikanli varmis. sürekli arkadaslariyla kavga ypip onlarin kalbini kirarmis. babasi bu durumdan cok rahatsizdir. ogluna;
- "bak oglum sen cok kavga yapiyosun. bu kapi senin arkadaslarinin kalbi ve sen hatani anlamak için her kavga yapisinda bu kapiya bir çivi cak. bunu bir ay sürdür bakalim ne kadar gecimsiz oldugunu anlayacaksin" der.
oglu biraz gönülsüz bir tavirla "tamam baba"Â der.
cocuk artik her kavga yapisinda, her kalp kirisinda o kapiya bir civi cakar. kapida artik bir sürü civi olur. cok gecmeden hatasinin farkina varir ve artik kavga yapmamaya, kalp kirmamaya karar verir. bu durumu babasina acar. babasi da ona söyle der;
- "aferin oglum. ama simdi de gecmis hatalarini telafi etme zamani. bu kalbini kirdigin arkadaslarinin hepsinin gönlünü alacaksin" der. ve ekler.
- ve seni affeden her arkadasin için de bu kapidan bir çivi sökeceksin.
cocuk kabul eder ve tek tek arkadaslarinin gönlünü almaya calisir.
zamanla arkadaslarinin hepsinden özür diler ve gönüllerini alir. her biri icin de kapidan bir çivi söker. artik kapida hiç çivi kalmamistir. babasina der ki;
- "bak babacim senin bana dedigini yaptim. her baristigim arkadasim icin de bir çivi söktüm"
babasi da bunun üzerine der ki;
- aferin oglum sen arkadaslarinin gönüllerini aldin. kapida hiç çivi kalmadi. ama kapida halen o çivilerin izi var. arkadaslarinin kalbi de suan sana karsi böyle biliyo musun...