|
|
|
#1
5 December 2008, 16:53
|
|||
|
|||
Yokluğun yokluğum oluyor.’
 Yokluğun..... Yokluğun hiçbir şeye benzemiyor ve hiçbir şey ona dayanmıyor. Yokluğun... Zaman hızla geçip gidiyor ama ''beklenen zaman'' bir türlü gelmiyor. Beklemek  özlemek kavuşmak hepsi yeni yeni anlamlar ediniyor. Yokluğun... Her yeni günde değiştiriyor rengini gündüzün ve gecenin. Dünya sen varken anlam kazanıyor; sen yoksan paramparça oluyor gözümde. ‘Yokluğun yokluğum oluyor.’ Umulmadık köşelerde çıkıyorsun karşıma; herkes senmişsin gibi geliyor biraz; ama hiç kimse sen değil; olmadı olamaz. Aynalara koşuyorum. Yaklaştığım bütün aynalarda biraz sen bakıyorsun bana sen gülüyorsun biraz; senden yüzüme vuran sımsıcak bakışlarımla güzelleşiyor etraf.. Seni hayal etmediğim günler yüreğim kuytu köşelerde; ellerim karanlıklarda tutuklu kalıyor. An oluyor aslında senin uzağımda olduğunu sandığım tüm zamanlarda senin bende var olduğunu fark ediyorum. Seni yaşıyorum o an 'sen'le yaşıyorum; içimdeki ‘sen’le el ele tutuşup yürüyorumhayatın yollarında. Şimdi dönüp bakınca kısacık geçmişime daha iyi anlıyorum senin bana verilmiş bir hediye olduğunu... Bin kez daha. Bazen kelimeler yetersiz kalıyor o an hissettiklerime; gökyüzü anlamsızlaşıyor. Yüzlerce kilometre girse de aramıza inancım canlı tutuyor umudumu.Her buluşmamızın ardından gelen ayrılıklarda ben artık sana bir şarkı söylüyordum; Hoşçakal aşkların en güzeli Kavuşur elim sana belki günün birinde Sarılıverir beline dokunur tenim Sana yeniden Hangi gün taşınır dönerim Bu dünyada mı öbür dünyada mı ?? Bilinmez boş kalacak yüreğim Söz verdim sana aşkaların en güzeli Ölene kadar ben seninim seninleyim
|
 |
|
|
Normal
