|
|
|
#1
10 October 2008, 09:10
|
|||
|
|||
Sen gittin
 Elimde kalemim yazıyorum yine neyi yazıyorum ki…. Seni mi yoksa yoklugunun ızdırabını mı yazıyorum,ben seninleyken dünyanın en güzel bahçelerindeydim sen içimdeki çocugu dışarı çıkarmıştın,çocukça eglendim,kahkalara boguldum seninleyken kimseden utanmadan yaşadım herşeyi herşeyin bu kadar güzel olacagını tahmin etmezken ben kendimi en güzel rüyanın içinde buldum bitmeyecek sandım bu rüya içimdeki çocuk gitmeyecek sandım yoksa içimdeki çocuk senmişsin gittin sen gidince herşey gitti benden,kahka atan o ben,gönlümce eglenen ben,kim aa bu napıyo şuna bak şaşkın bakışlara aldırış etmeden içimden geleni yapan ben yok ve en güzel bahçemde yok artık….Çiceklerim soldu,bahçem sarardı Ve ben şimdi elime kalemi almış yazıyorum…Ne tuaf dimi engel olamıyorum kalemime yazıyorum ama yazmak istemiyorum artık, yazmak yüregime o kalemi batırıp kanatmaktan başka bir şey yapmıyor artık bana evet önceden de yazardım ama önceden azda olsa umutlarım,mutluluklarım vardı şimdi geriye bir boşluk kaldı koca bir boşluk bense o boşlugun içine düşmüş yaralı bir ceylan gibiyim…. İşte saçmalıyorum yine kalemimde bende saçmalıyorum sana göre…sen gittin içimdeki çocukta gitti sen gittin geriye sadece koca bir boşluk kaldı hepsi bu…] Sana sözüm şu yar;Yolun Açık olsun 
|
 |
|
|
Normal
