|||Eli Ölüm Kokan Çocuk|||
Sussam olmuyor,konuşsam öldürülüyorum..
Kabil ellerime,Habil yürek arıyorum..
Hangi yol Habil'e çıkar sevdiğim?..
Sencil oyunların uçurumunda büyüyorum..Adına kalem tutan ellerimden başladın terke.Sesin kulağımdan vazgeçtiğinde,gözlerime yüzsüzlüğün düştü.Susuşunla başladım yaşamayı beceremeyen ölümsüzlüğümü yazmaya..Hadi kalem tutan yanlarımdan kır kemiklerimi..
Adı aşk olan bir tek sen değildin;başka aşklarda girdi hücre tipi koynuma.Adı acı olan bir tek sendin;hücremden kaldırıldım intihara..
Üşüyorum; cesedime bir avuç sen kokan toprak savur sevmeyenim..Sen yüzlü bedenlerin arayışında,basmadık kaldırım bırakmadım bu kentte..Göm beni sen görmeyen kaldırımlara..İçine sen kaçmış topuklarla bas itilmiş düşüşlerime..Sustur beni..Hadi gücün varsa sustur bu cesedi..Dur! yapma; susmamalıyım..
Gece doğan batağımdın,çırpınmamayı bilemedim..Hangi rüzgara elimi uzattıysam,ölüme kelepçelendim..Çocuktum,bu ölüm yüreğime deva olmaktan uzaktı..öldür beni..Hadi gücün varsa öldür beni..Dur! yapma; anneme sarılmadım daha..
Gidişini tasvir etme cesaretimi,kalemimden akan yaşlar kırıyor..Güçsüzüm; yüreğimin sızısı,ellerimde toplanıyor..Ne kadar kussamda kağıda,yoksun işte..Yoksunluk sendromu yaşayan bir hasta gibiyim; ya gidişini durdur ya da nefesimi..
Aklımı kaybediyorum..Şu karşımda durup gülümseyende kim? Yar, sen misin..Boşlukta duran ellerimi tutsana..Duymuyor musun beni? Yar; sana diyorum,duysana sesimi..Kiminle konuşuyorsun diyen bir ses..''Yar''la konuşuyorum anne,görmüyor musun? Nereye gittin sevdiğim,anne o nerde? Sana diyorum anne,duymuyor musun beni?Çıkmaz sokağındayım bu kentin..Yollarım uçurumlara varıyor.Bütün levhalar ışıksız..Bu yolun sonu sonu ölüm; kanadı kırık kuş,hadi tut ellerimden vuslata düşelim
Dün acı,bugün yalan,yarın suskun..Dili yok mudur gecenin?Konuş hırçın rüzgar,cesedim ağıt bekler..''Sen''li devirlerin devrik sesiyim,adımlarımda korkak umutlar gezinir.''Sen''li yıllara satarım çığlıklarımı..Sensizliğe diz çöktürttü bana dünya..Dünya denilen dehliz,hadi gücün varsa başkaldırsana kıyamete!! Sustun..İkimizde aciz..Tut beni,kaldır diz çökmüşlüğümü senden..
Satır aralarına sıkıştırdığım kaç intihar, bir ölüme eşdeğerdir? Anne,''ben ne zaman büyüyeceğim''diye soran bir çocuk..Parmaklarını gösterip;''bu kadar yatıp kalkarsan büyürsün'' diyen bir anne..Anne,ben ne zaman öleceğim?.Hadi parmaklarınla göster bana..
Sabaha karşı saat dört..Sade bir kahve,iki dudak arası bir sigara..Gün,canlılar üzerine doğma telaşında..Uyanmak için uyumak gerektiği öğretilir ilkin çocuğa..Uyuyamıyorum..Uyutmayan birşeyler var yatağımda..
Kabil ellerime,Habil yürek arıyorum..
Hangi yol Habil'e çıkar sevdiğim?..
Sencil oyunların uçurumunda büyüyorum..Adına kalem tutan ellerimden başladın terke.Sesin kulağımdan vazgeçtiğinde,gözlerime yüzsüzlüğün düştü.Susuşunla başladım yaşamayı beceremeyen ölümsüzlüğümü yazmaya..Hadi kalem tutan yanlarımdan kır kemiklerimi..
Adı aşk olan bir tek sen değildin;başka aşklarda girdi hücre tipi koynuma.Adı acı olan bir tek sendin;hücremden kaldırıldım intihara..
Üşüyorum; cesedime bir avuç sen kokan toprak savur sevmeyenim..Sen yüzlü bedenlerin arayışında,basmadık kaldırım bırakmadım bu kentte..Göm beni sen görmeyen kaldırımlara..İçine sen kaçmış topuklarla bas itilmiş düşüşlerime..Sustur beni..Hadi gücün varsa sustur bu cesedi..Dur! yapma; susmamalıyım..
Gece doğan batağımdın,çırpınmamayı bilemedim..Hangi rüzgara elimi uzattıysam,ölüme kelepçelendim..Çocuktum,bu ölüm yüreğime deva olmaktan uzaktı..öldür beni..Hadi gücün varsa öldür beni..Dur! yapma; anneme sarılmadım daha..
Gidişini tasvir etme cesaretimi,kalemimden akan yaşlar kırıyor..Güçsüzüm; yüreğimin sızısı,ellerimde toplanıyor..Ne kadar kussamda kağıda,yoksun işte..Yoksunluk sendromu yaşayan bir hasta gibiyim; ya gidişini durdur ya da nefesimi..
Aklımı kaybediyorum..Şu karşımda durup gülümseyende kim? Yar, sen misin..Boşlukta duran ellerimi tutsana..Duymuyor musun beni? Yar; sana diyorum,duysana sesimi..Kiminle konuşuyorsun diyen bir ses..''Yar''la konuşuyorum anne,görmüyor musun? Nereye gittin sevdiğim,anne o nerde? Sana diyorum anne,duymuyor musun beni?Çıkmaz sokağındayım bu kentin..Yollarım uçurumlara varıyor.Bütün levhalar ışıksız..Bu yolun sonu sonu ölüm; kanadı kırık kuş,hadi tut ellerimden vuslata düşelim
Dün acı,bugün yalan,yarın suskun..Dili yok mudur gecenin?Konuş hırçın rüzgar,cesedim ağıt bekler..''Sen''li devirlerin devrik sesiyim,adımlarımda korkak umutlar gezinir.''Sen''li yıllara satarım çığlıklarımı..Sensizliğe diz çöktürttü bana dünya..Dünya denilen dehliz,hadi gücün varsa başkaldırsana kıyamete!! Sustun..İkimizde aciz..Tut beni,kaldır diz çökmüşlüğümü senden..
Satır aralarına sıkıştırdığım kaç intihar, bir ölüme eşdeğerdir? Anne,''ben ne zaman büyüyeceğim''diye soran bir çocuk..Parmaklarını gösterip;''bu kadar yatıp kalkarsan büyürsün'' diyen bir anne..Anne,ben ne zaman öleceğim?.Hadi parmaklarınla göster bana..
Sabaha karşı saat dört..Sade bir kahve,iki dudak arası bir sigara..Gün,canlılar üzerine doğma telaşında..Uyanmak için uyumak gerektiği öğretilir ilkin çocuğa..Uyuyamıyorum..Uyutmayan birşeyler var yatağımda..