vakit yine gece yarısı
geceye dırenıp uykuyu unutan gözlerım,
acık penceremden ıcerı süzülen karanlık, düşüncelerimi bölen yürek sancısı,
ve dumanı üzerinde tüten yıkılmış umutlarımla,
yine seni düşünüyorum...

damarlarımda kan yerine hüzün dolaşıyo
ellerım yüzümü kapatıp,
gözyaşlarımı saklamaya calışırken,
içimde hapsettığım çığlığın
özgürlük haykırışlarını duyuyorum..

aynada kendıme bakıyorum
ben buyuzu bı yerden tanıyorum
bı yerden anımsıyorum ben bu yuzu
ben bu yuzle gözgöze gelmek ıstemıyorum.

dışarı cıkmak ıstıyorum
up uzun bı sokakta
sönük bı sokak lambasının altında
kımseye gözukmeden ama herkesın duyabılceğı
bı çığlık atmak,
damarlarımdakı hüznü kusmak istıyorum...

taşımak istemıyorum,
hala ismini koyamadığım bu katıksız korkuyu.
bedenımı kuşatan bu tedırgınlıkten,
bedelı coktan ödenmış bu yanlızlıktan,
yakama yapışan bu kahredıcı mutsuzluktan kurtulmak ıstıyorum
artık yaşamamın bı anlamı kalmadı
bu dunyada sensız yasanmıyo
dünyamı değiştırıyor, bu dunyadan ayrılıyorum.
öbur dunyada senı bulurmuyum bılmıyorum ama
en azında orda olduğunu bılıyorum...