|
|
|
#1
14 October 2008, 16:33
|
|||
|
|||
уαŁαη / уαηŁış ѕєνdιğιм тüм мαѕαŁŁαяα..
 Yaklaşıyor sonbahar Ölümün adı dokunuyor dudak uçlarıma Yeşil bir sis Karanlığımı bölüyor Ve bir ses; “hadi öl!” diyor Alnıma düşen çizgilerin Parantez içlerine mahsur kalıyor hayat  Asfalt çizgilerinde kayıplığım artıyor Sokaklar büyüyor adımlarımda  Gidilmeyen tüm şehirler “sen” oluyor “ben” yabancı bir çığlık kalıyor düşlerine Varlığıma bir sıfat biçilmiyor derinlerinde  Dilimden düşen son yalanım! satır aralarımda bulunmazsın. Kaç kalan olmanın paydasında yazıyor ki adım? Verilmiş sözlerden inciler dizerken bileklerime İnandığım tüm sözcükleri Unutulmuş cümlelerin içine sığdırdı “her kimse” //... Şimdi ise Sularımda yağmalanırken ateş Devrik bir cümle oluyorum Yalan-yanlış sevdiğim tüm masallara… …  (// bitmedi… uzunca yazılır bu boşluğa…) 
|
 |
|
|
Normal
