|
|
|
#1
6 January 2009, 20:48
|
|||
|
|||
Bazen yeniden başlamak öyle zordur ki ..
Bildiğiniz gibi düş,
Ormanın derinliklerindeki bir ışık hüzmesine benzer Sen yaklaştıkça o senden uzaklaşır Düşü gören sadece sensindir ve .... Karanlığın içindeki aydınlığa yolculuk hızlanır .... Sen yaklaştığını zannetsen de Aslında sen hep aynı yerde bulunursun. Ne yaklaşır nede uzaklaşırsın Düşe her daim uzaktan bakan bir kimse, Sadece bu gözle bakarsın  Bu yol seni ormanın son aydınlığına Yani hayatın son anlarına götürür.... Yorgun düşersin Ama o ışık hüzmesi yeni başlangıç dersin hep Geride ne olduğunu öğrenmeye çalışmak ve İleride seni neyi beklediğini Hiçbir zaman bilememek ......  Ve o ışık hüzmesi............. Aslında bir yaşamın sonu idi....... bazen yeniden başlamak öyle zordur ki, dinlendigini sandığın yer meşhum sonunu beklediğin mezarındır,  farkına varamazsın. bazen sırtını dayadığın sağlam köklü ağac mezar taşındır adlandıramazsın , devam etmek icin dinleniyorum dediğin an tükendiğin andır hissedemezsin. baktığın, ümitlerini bağladığın yön , yolun sonudur kavrayamazsın ..  
|
 |
|
|
Normal
