|
|
|
#1
21 October 2008, 18:32
|
|||
|
|||
Aşk İçimde Büyüyen Koyu Bir Karanlık
Bağışlamıyorum
 Susmak mı! O geçmişteydi Şimdi bir ölünün yalnızlığını kemiren O isimsiz mahşerim Yaşamı ve acıları tekrar tekrar sorgulayan tarihin Etten ve kemikten tarifsiz çığlıklarını büyütüyorum Damarlarımsa Çoktan çürüyen bir ruhun yatağı  Artık neye dokunsam Karşılığı bilinmeyen bir boşluğum Ve nasıl konuşsam Hiç olmayan bir adrese gidiyorum hep Artık bura da olmak istemiyorum Ölmek için nedenler ararken her an Acı bir yaşamın suretini öperken dudaklarından  Bir adı olmalıysa her ihtilâlin İnkâr ediyorum kendimi Bağışlamıyorum geçmişimi Bağışlamıyorum beni Söz vermiyorum kendime Sözler verilsin istemiyorum  Şimdi bir ölünün yalnızlığını kemiren O puslu kimsesizliğim Aşksa İçimde büyüyen koyu bir karanlıknasılsa... 
|
 |
|
|
Normal
