|
|
|
#1
7 November 2008, 12:04
|
|||
|
|||
Çıkar içimdeki çığlıkları...
  Sürekli tekrarladığım cümleler daha cesur bugün Ve kendinden aciz bir ben Dilime kimsesiz sözler bulaştı Darmadağınım. Hayatımı özet geçmeliyim Uzatma! uzatmamalıyım  Karmaşalığın dibine vurmalıyım Teşhisi konulmamış yanılgılar içinde tutsaklığım  Gel gitler akıtıyorum ömürlük nehrime Susmalıyım! Hayır devamı olmalı Üşüyorum ben üşüdükçe uzuyor gece Ve gece üşüyor benimle. Sis çöküyor içime ve ardından çenem düşüyor  Korkuyorum aynadaki yüzümden Ve aynadaki korkaklığımı görmekten Korkuyorum düşüncelerimden Bir yerinden tutmak istiyorum zamanı  Zaman parçalanıyor avuçlarımda. Bir seni ve bir beni topluyorum sadece kelimelerde “biz” oluyoruz İkimizin toplamı hiç “biz” etmedi ki.  Şehir sustu insanlar sustu Susmalıyım bende Dilim belki anlaşılmaz halde ama ıslıklarım bir çığlık. Çıkar içimdeki çığlıkları! Emanetçi cümlelerimi alır o zaman susarım belki Şimdi uykularıma geri dönmeliyim Çığlıklarım ne zaman uyanır bilinmez Sen en iyisi mi tekrar göm çığlıklarımı içime. 
|
 |
|
|
Normal
