Çıkar içimdeki çığlıkları...
Sürekli tekrarladığım cümleler daha cesur bugün
Ve kendinden aciz bir ben
Dilime kimsesiz sözler bulaştı
Darmadağınım.
Hayatımı özet geçmeliyim
Uzatma! uzatmamalıyım
Karmaşalığın dibine vurmalıyım
Teşhisi konulmamış yanılgılar içinde tutsaklığım
Gel gitler akıtıyorum ömürlük nehrime
Susmalıyım!
Hayır devamı olmalı
Üşüyorum
ben üşüdükçe uzuyor gece Ve gece üşüyor benimle.
Sis çöküyor içime
ve ardından çenem düşüyor 
Korkuyorum aynadaki yüzümden
Ve aynadaki korkaklığımı görmekten
Korkuyorum düşüncelerimden
Bir yerinden tutmak istiyorum zamanı
Zaman parçalanıyor avuçlarımda.
Bir seni ve bir beni topluyorum sadece kelimelerde “biz” oluyoruz
İkimizin toplamı hiç “biz” etmedi ki.
Şehir sustu
insanlar sustu Susmalıyım bende
Dilim belki anlaşılmaz halde ama ıslıklarım bir çığlık.
Çıkar içimdeki çığlıkları!
Emanetçi cümlelerimi alır o zaman susarım belki
Şimdi uykularıma geri dönmeliyim
Çığlıklarım ne zaman uyanır bilinmez
Sen en iyisi mi tekrar göm çığlıklarımı içime.