|
|
|
|
|
#1
|
|||
|
|||
|
Keşke inanbilsem
keşke güvenebilsem bende kapılsam bir rüzgara gitsem keşke o rüzgarın peşinden hani derler ya YÜREĞİNİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE GİT gitmekten korkmamak gerek gittim gittim ne oldu... Bir gönül harap oldu Gönül mahvoldu gönül ağlamaz derler gözyaşı gözden düşer derler Oysa ki gönül çok ağladı gönülde yaş kalmadı gönülde paramparça olmuş bir kalp kaldı Gene birisi çıkar gönlün karşısına güvenmekle güvenmemek arasında kalır kal dese olmaz git dese hiç olmaz acı çeker içten içe ağlamak ister ağlasa duyulur mu acaba sesi atışı duyuluyor mu ki üzüntüsü duyulsun Gönül çok yaralandı gidemiyor umutların peşinden Umutların umutsuzluk olup Hüsran oldu yok oldu ... |
|
#2
|
|||
|
|||
|
Wuuuu İişte benim kankammm
|
|
#3
|
|||
|
|||
|
Giderken arkanda bıraktıklarını düşünüyorsun
aLışıp gitmek aLışıp bırakmak canını yakıyor ama gitmen gerek geldiğinde bekleyenlerin mutlaka olacaktır giderken gözü yaşlı bıraktıkların geldiğinde sevinçten ağlayacaklardır Gitmeni istemeyen belki birileri daha vardır sadece yazılara döken sana alışan seni arayan geldiğinde sevinen gideceğin için üzülen hep bir gidiş vardır her gidişin bir gelişide vardır gelişle birlikte mutlulukta gelir üzülüyor... gitmen gerekiyor gözün yaşlı olsada gözleri yaşlı olsada geldiğinde seni bekleyen birçok insan ve birileri var düşün ve git ... |
![]() |
| Seçenekler | |
| Stil | |
|
|