|
|
|
|
|
#1
15 September 2008, 00:57
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 Korkarım, bu beden parçalanıyor artık.... Delişmen geceleri ilmikleyip kısmi bir yalnızlığa, Sabaha karşı yok oluş kıyılarında dem tutuyoruz Ne sahibim ol, ne de benim, Aşk... çok uzak. Gel gör ki, artık yalnızlıklar bile bir anlam taşımıyor. Sadece siz mi kendinizi yok sayıyorsunuz? Yanılıyorsunuz ... Oysa gözlerimin içinde o kadar büyük bir acı gizleniyor ki siz asla anlayamazsınız. "Gözlerimin içinde bir eskici dükkanı var" Biriktirdim... bilmem ne kadar zamandır... Dışarıya çıkamıyorlar.... Düşlerimi, kayboluşlarımı, yok oluşlarımı, anlamsızlıklarımı biriktirdim. Belki dedim, belki bir gün lazım olurlar. "Ne konuşuyor insanlar? Ne kadar uzak kelimeler anlamdan..." O kadar yokum ki kimse fark etmiyor. Gün dönümleri içimi gıcıklıyor. Neleri unuttum oysa... yaralarımdan arta kalanları biriktirdiğim sandık yerlerini dahi unuttum. Siz, düşlerinden ayıp gerçekliği giyinenler.... Siz, en saklı ay ışığında dahi yüzlerini gizleyenler... Siz, kim olduğumuzu yitirmemize sebep olanlar.... Sizleri de unuttum... Yüreğimin gel git leri arasında sıkışıp kaldım sanırım. Artık hiçbir şey için açıklama bulamıyorum. Anlamları sezemiyorum. Mutluluğu heceleyemiyorum. Konuşamıyorum......... Sonradan görme sevinçler üzerime iki beden büyük geliyor. Kapımın önüne bırakılmış umutlar ruhumun camlarına parça parça dışarı çıkmak istiyorlar. Kanıyorum. Ellerim, gözlerim, sözlerim kanıyor. Yoruldum.... Hem de çok..... Derme çatma bir su birikintisinin içindeki yosun olayım; yeter ki yaşamak bu denli acıtmasın artık. Kalemin ucundaki noktalama işareti olayım; yeter ki bu yabancılık terk etsin beni. Bir uçurumun en ucundaki taş parçası olayım, yeter ki bu umutsuzluk yitip gitsin düşlerimden. Ne olmam gerekiyorsa.... yeter ki yaralarım kanamasın artık.. 
|
|
#2
15 September 2008, 01:09
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Bütün olumsuzluklara karşı çıkarak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Senin korkularına gülücükler atarak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Tüm insanlara örnek olarak kalacak. Seni öyle seveceğimki sevgilim, Gözlerimde bütün iklimleri yaşatarak. Sevgimle bütün çiçekler açaçak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Ilık,nemli rüzgarlarla tenini okşayarak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Yeryüzünde tüm sevgileri kıskandıracak kadar. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Neden,niçin diye hiçbir sebep olmayacak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Yaralarını,hatalarını öpüşlerimle kapatarak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Sadece sevgimi ve seni koruyarak. Dünyada fırtınalar koparacak kadar. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Bazende senin için görünmez olarak. Gitmek istediğin yollara ışık tutarak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Her ihtiyacın olduğunda koşup,sığınabileceğin kadar. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Senin bile hayrete düşüp inanamayacağın kadar. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Bu sevgiyle adın hep anılacak. Gözlerin mutluluk dolacak. Seni öyle seveceğim ki sevgilim, Benim adım sevgi olana kadar...
|
|
#3
15 September 2008, 01:17
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 Sevgilim, Sana sevgilim diyorum. "Ayrılık da sevdaya dâhil çünkü Ayrılanlar hâlâ sevgili" dediği gibi İlhan'ın. Sevgilim, sana sevgilim diyorum, bir daha hiç demeyeceğim içindir belki. "Ayrılmamız neyi değiştirecek ayrılık, yüreğimden silip atabilir mi seni?" derdin. Kim bilir... Bu sana son yazışım. Sözcüklere yüklemeye çalıştığım duygularım, beyaz kâğıtların keskin kenarlarıyla nasıl da parçalanıyor böyle. İlk kez, yazmak böyle zor, anlatmak, bu kadar olanaksız. İçimde çağıldayan her şeyin, sana doğru aktığını duyup da bunu anlatamamak. Ne acı... Oysa seni her düşündüğümde, sesim, zamanın ve mekânın olmadığı görünmeyen ince ipeksi bir yolda ilerleyip kulaklarına akmadı mı? Her düşündüğümde seni, yapmam gereken sadece izlemekti. Ruhumun sana akışı, hızlı ama bir o kadar yavaş, delice ama bir o kadar sakin, coşkuyla ama nasıl huzurlu bir çağlamaydı onların hepsi. Hemen duyardın, büyük kalabalıklarda, iki kişilik yalnızlıklarda, ya da gözlerin maviliklere kilitlenmiş. Duyardın... Hâlâ duyuyorsun. Şimdi, şuan seninle konuşurken, Ruhunda geziniyorum yine. Baktığın yerden uzaklaşan bakışlarını, o kimselere hissettirmediğin bir anlık dalgınlığı, Sadece anın yakaladığı o ince sızıyı... Kapa gözlerini! Sen hep duyacak mısın beni, Ben hep anlatacak mıyım bilmiyorum... Ama madem ayrılanlar hâlâ sevgili, ayrılanlar hâlâ sevdalı. Bu ayrılık da bitmeli... Ayrılık... Ne çok korkardık bu sözcüğe yüklenen anlamdan. Oysa şimdi anlıyorum ki, ayrılığın kendisi değil, ayrılmakmış asıl zor olan… Ayrılmayı başarana kadar yaşanılanlar, o kanatan acıtan korkulu bekleyişler... O kopuşu yaşamak, artık başka biri değil, sen olan o varlığı olduğu yerden çıkarmaya çalışmak, ağlayarak git artık içimden diyebilmek ama daha derken pişman olup hayır kal ne olur diye yalvarmak... Ne kadar zordu... Öyle içimdeydin ki, seni oradan çıkarmak kendimi paramparça etmek demekti. Ayrılık... O kanlı zafer... Şimdi paylaştığımız işte bu. İçimizde o boşluğun büyük acısı yüzümüzde birbirimizin kanı var hâlâ... Sevgilim, Sevgilim diyorum son kez sana. Bir daha demeyeceğimdendir bu. Ve bir daha yazmayacağımdan. Ayrılık da bitmeli.. Çünkü ayrılanlar hala sevgili…
|
|
#4
15 September 2008, 01:19
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 Unutma sevgilim.. Ağlayan bu gözler benim!.. Beni sevdigin gibi.. Onuda seviyormusun?.. Bana ağladığın gibi.. Onada ağlıyormusun?.. Utan!.. Su halimi görde utan!.. Yalan senden sonra.. Bana kalan herşey haram!.. Unutma sevgilim gittiğin günden beri.. Ağlayan bu gözler benim!.. Dön artık sevgilim!.. Sonunda yok oldu hayallerim.. Seninle kayboldu sevgilim.. Düşlerim, gerçeğim, herşeyim.. Söyle ben sensiz neyleyim?.. Tek dileğim sendin tanrıdan.. Simdi hiç umudum kalmadı yarından.. Cok ağladım sevgilim ardından.. Bunaldım artık bu hayattan!.. Unutma sevgilim gittiğin günden beri.. Ağlayan bu gözler benim!.. UNUTMA!.. Dön artik sevgilim!..
|
|
#5
15 September 2008, 01:21
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 Son mektubunu deniz suyuyla mi yazdin..? İki damla tuz izi var sevgilim.. 'Biz bittik artik' derken, Hala 'biz' diyorsun sevgilim.. Veda mektubuna gözlerini mi koydun..? Zeytin izleri var sevgilim.. 'Beraber olamayiz artik' derken, Neden agladin sevgilim..? Mazimizin hatirina, 'Dost kalalim' diyorsun.. Dosttan sevgili olur derler, Sevgiliden dost olmaz sevgilim..! Görünce dayanamam bakisina.. Selam verirken ürperir tüylerim.. Aklim firar, tenim isyan eder sevgilim..! 'Unut beni' yazarken ellerin Nasil kirilmadi kalemin..? Benim okurken kirilan kalbimden Kanlar akti mektubuna sevgilim.. 'Görüsmeyelim' derken son satrinda.. Hic mi yüregin sizlamadi..? Simdi suskun dilinden düsen, Ask dolu sözlerin saka miydi sevgilim.. 'Hoscakal Gözüm ' son sözün.. Sevgilim bile dememissin.. Hayatimin degeri senin icin, İki damla gözyasi kadar miydi sevgilim ..
|
|
#6
21 September 2008, 21:39
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 "Hiçbir kelime senin adın kadar yer tutmadı dudaklarımda.. Hiçbir aşk senin kadar yakışmadı alın yazgıma..Ama başaramadık bu sevdayı yaşatmayı..Başaramadık işte.." Hadi git sevgili.. Rüzgara karşı savaşmayı bırak…Hadi git.. DaÇlar devrilmişken omuzlarıma, yalnızlık düşmüşken sokaklarıma git.. Git diyorum sana..Kapıyı biraz arala ve git.. Bana verdiÇin ne varsa her şeyi topla ve git.. Bekletme " seni" bekleyenleri…Bekletme kapımda beni sonsuzluÇa gömecek yetim kelebekleri…Hadi git.. Her harfine ölümler beÇendiÇim adımı dudaklarımdan sökerek git.. Bana çıkan tüm sokakları sil adres defterlerinden.. Yaşayıp da kendi yüreÇine bile ispat edemediÇin bu sevdayı " mutluluk bakiyelerden" düş gayri..Gözlerime demir pervazlardan ölüm göz kırpıyorken durma git … Hadi git sevgili... Adınla başlayıp adınla bitiremediÇim cümleler kadar yalnız bırak beni..Durma karanlıklarımda, durma hatıralarıma..Git sadece.. Bırak hayat boyu sensizlik yerine ölümler diz çöksün ayak dibime…Bırak günahların dökülsün soÇuk ellerinin gezindiÇi kücük avuç içlerime..Hadi git sevgili.. Biz seninle rüya olmaktan öteye geçemedik.. Hiçbir zaman acıyı sırtlanıp mutluluÇa gülümsemedik..Hadi git…Dudaklarında daha fazla kanamasın pişmanlıkların. Daha fazla aÇlamasın hatıraların..Hadi git sevgili.. Hadi git..ÇıktıÇın kapıdan ölüm gelsin ayak uçlarıma..Bırak gözlerin mapusluÇum, yüreÇin sonsuzluÇum olsun..Hadi git…Durma sabahı olmayan karanlıklarımda.. Daha fazla üşütme ellerini karı, boranı eksik olmayan kışlarımda... Daha fazla bekleme yamalı cümlelerimde. Git diyorum sana.. Git..Beni " bana " bırakma…Hadi kapıyı arala ve git..Kapat tüm ışıkları.. Ve git hadi..ÇıktıÇın kapının ardından ölüm gelsin gayri.. Şimdi git… Unut ismimi… Unut yeminlerini…. Seni hiç sevmediÇimi farz et… Bu sevdayı hiç yaşanmamış kabul et.. Demir kapımı " ölüme " arala ve sessice git… Git diyorum… Sadece git… Ardından ölüm gelsin ayak uçlarıma.. Sana kavuşmayı bilmese de , Seni severken " ölmenin gururunu " yaşasın bu yürek… Çünkü; sen benim, Ölüm ile hayat arasına çizebildiÇim tek mutluluÇumdun….
|
|
#7
21 September 2008, 21:52
|
|||
|
|||
Avucumda On Dokuz ya$ım, Dudağımda $arkıLarım..
 Ben aşkı sevdim, hep ona yazdım. Şiirlerime bile ismini kazıdım. Bir tek gözyaşına, binlerce sayfa harcadım. Senin adın aşk Kadeh kadeh içerken seni, adını aşk koydum. Yanımdayken bile özlerken seni Sevgim, mısra mısra yazmakla bitmez. Senin adın aşk Ne zaman senden bahsetsem, Sayfalar yetmiyor kalemime. Öyle bir tutkuyla bağlandım ki sana, Sensiz olamıyorum. Senin adın aşk!ne çiçeklerin renkleri solacak, Ne kelebeklerin özgürlüğü yok olacak. Sen var oldukça bu dünyada Her gün yeniden başlayacak, tıpkı yarınlarım gibi
|
 |
|
|
Hybrid-Şeklinde
