Seversintabi.com Türkiye'nin En Büyük Forumu Bence Seversin Tabi

YANLIŞ ANLAMA ANNE...

>Amacım seni üzmek değildir
>Beni sakın yanlış anlama.
>Pişman olmanı isteyemem senden
>Ya da ağlamanı
>Sadece dinlemeni istedim,
>Birazcık kabullenmen fikirlerimi.
>Ya da ne bileyim
>Kendi doğrularını değil de .
>Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne.
>Sevmeni istedim benim sevdiklerimi
>Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi.
>Görmeni istedim güneşi
>Benim gördüğüm gibi
>Yani sadece sarı ve yuvarlak değil
>Arasında turuncuların da olduğu bir resim gibi.
>Senin doğru(arını inkâr ettim anne,
>Karşı çıktım sana
>Ve sen tüm kızgınlığınla
>Kötü kötü suratıma bakıp kızdın.
>Oysa biliyor muydun
>Aynı zamanda sen de benim doğrularımı
>İnkâr ettin anne.
>Sevdim anne
>Doyasıya, ölesiye.
>Ama bilmen gereken bir şey vardı,
>Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim.
>Senin de öyle görmeni istedim
>Ama göremedin anne.
>Bana asi deme anne
>Çünkü senin istediğin
>Kendi fikirlerini
>Barınamayacakları bir bedene sokmak.
>Oysa ben de büyüdüm anne,
>Eski küçücük çocuk değilim artık.
>Kendi fikirleri olan
>Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım.
>Yani bir başka deyişle
>Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime.
>Bana kızma anne
>Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar
>Ve dilediğince bağırarak dans etmedin.
>Çünkü sen hiç ağaca çıkıp
>Ayvaları toplamadın.
>Ya da yakamozları seyretmedin akşam,
>Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla;
>Belki de ıslak kumlara
>Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden
>Uzanmadın,
>Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden.
>Belki de bunların hepsini yaptın da,
>Bana anlatmadın.
>Niye anlatmadın anne?
>Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi?
>Oysa söyler misin anne,
>Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim?
>Nasıl ben olabilirim istediğim gibi?
>Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada?
>Ben siyaha mavi derim belki
>Körü körüne inanmadan,
>Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna.
>Peki niye düşünmüyorsun anne
>O ya maviyse diye?
>Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne
>Gülmekten katılarak
>Hiç düşündün mü her sene kızdığın
>O yumurta savaşı ne eğlenceli diye?
>Belki de o savaşları yapmasaydım anne,
>Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim.
>Ama öğreniyorum anne.
>Sen hep şiir yazdığımı
>Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin
>Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne
>Mecburiyetten yazmak istemiyorum.
>Evet, belki hiç iyi öğrenci olmadım hayatımda,
>Olamadım.
>Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı.
>Gösterdiğin, göstermek istediğin
>Ama görmek istemedim anne.
>Hep bu yüzden bana kızdın.
>Gördün mü yine benim doğrularımı inkâr ettin anne.
>Ben risklere girmeyi severim
>Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum
>Çevremdekiler gibi olmak,
>Ben değişik olmak istiyorum anne
>Fikirlerimle tanınmak.
>Aramızda dağlar var
>Kocaman dağ gibi fikirler
>Belki bir savaş var aramızda,
>Adı
>Fikirler ayrılığı.
>Ben karanlıktan korkmam anne
>Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum
>Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında;
>Oysa perdeleri açıp
>Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü,
>Bardaktan boşanırcasına yağmur yağdığında
>Hiç ıslanmak geldi mi içinden?
>Benim geldi anne
>Ama sen izin vermedin yapamadım.
>Oysa hep korktun hasta olacağımdan
>Ben benim anne
>Hastalığım da bana, sağlığım da...
>Artık böyle olmak zorunda
>Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun
>Ama bu kadar düşünme anne
>İzin ver biraz da ben düşüneyim.
>Bana kızma anne
>Benden önemlisi fikirlerimi inkâr etme
>Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle
>Sen yarattın,
>Çünkü beni sen yarattın,
>Ben istemeden.
>Bunu unutma!
>Herkes bir şey olabilir anne
>Çok çalışabilir, başarılı olabilir
>Ama ben hiçbir şey olabilirim anne,
>O zaman bu benim sorunum
>Senin değil.
>Bunu anlamalısın anne
>Belki gurur duymalısın.
>Diğerlerinden farklı olduğum için
>Ya da farklı olmaya çalıştığım için.
>Ne olursa olsun anne
>Dünyanın yedi harikası var,
>Niye sekizinciyi bulmayalım anne?
>Niye el ele vermeyelim
>Ama bir şartla,
>Sen kendi fikirlerinle
>Bense kendi doğrularımla.
>Seni seviyorum anne!
>Bunu kaç kere söylemem gerek
>Sen de beni sevdiğini söyle
>Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime.
>Unutma anne
>Yanlış yapmadan doğruları bulamam.
>İzin ver senin yanlışlarını
>Ama benim doğrularımı yapayım.
>Hep demez miydin sen
>Aile en kutsal kavramdır, diye
>Bu kutsat kavramı bozmak istemiyorum
>Ama bozmamam için yardım et bana anne.
>Biraz da benim açımdan bak olaylara
>Kırların halâ yeşil olduğunu
>Ve güneşin parladığını gör
>Ama üzülme
>Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim
>Bak zor olmadı anne
>Bir konuda aynı fikirdeyiz
>Belki güneşe bakış açılarımız farklı ama
>Sonunda ikimiz de inanıyoruz
>Gecenin karanlık olduğuna
>İmkânsızı başarmak istiyorum anne
>Çünkü bence
>İmkânsız diye bir şey yok
>Bunu anla lütfen anne!
>Karanlıklarda kaybolmam
>Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli.
>Benim güvenlikte olduğuma
>İnanıyor musun anne,
>Senin fikirlerin altında,
>Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında?
>Eğer evet dersen yanılıyorsun anne
>Kendimi hiç güvenlikte hissetmiyorum anne.
>Beni anla lütfen, anne!
>Bir şeyi yaptığımda
>Niye yaptın sorusuyla değil
>Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum,
>Biraz pohpohlanmak istiyorum belki
>Çünkü artık
>Şımarmamayı öğrendim anne.
>Senin ne olduğunu biliyorum,
>Annemsin
>Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren
>O çocuktur deyip de geçme anne
>Biraz güven bana!
>Güveniyorum diyorsan,
>Senden daha çok güven istiyorum.
>Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne?
>Ben güvendim
>Hiç de öyle anlattığınız gibi
>Korkunç değilmiş anne.
>Karşımda bir gülümseme görünce
>Tanımadığım bir insandan,
>Gözlerim doldu anne.
>Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye,
>Çekinmeden?
>Ben anlattım anne
>Hem de tüm gerçekleriyle
>Ve mutlu oldum anne.
>Sen hiç hırçın rüzgara karşı yürüdün mü?
>Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı?
>Ben yürüdüm anne
>Ve bence yaşamak bu demek
>Tüm zorluklarıyla yaşamak.
>Eğer bana zorları öğretmezsen anne
>Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım?
>Ben senin karnındayken
>Her tekmemde düşündün mü bunları?
>Büyüyüp insan olacağım
>Fikirlerimi tartışacağım
>Aklına gelmedi değil mi anne?
>Düşündüğün sadece
>Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı
>Oysa kişiliğim vardı anne,
>Ben istemediğim zaman
>Yemek yedirtemezmişsin ya bana,
>Garajcılık oynarmışız.
>İstemiyorum anne
>Başkalarının doğrularını istemiyorum.
>Ben olmak istiyorum,
>Doğrularımla beraber!
>Bilmiyorum anlatabildim mi anne
>Fikirlerimi doğrularımı
>Eğer bana asi diyorsan
>Seni kısıtlayamam anne
>Ama gün gelince
>Bu asi kızınla gurur duyacaksın.
>Sana söz veriyorum
>Ve senden söz almak istiyorum,
>Siyaha mavi olarak
>Kırlara yeşil
>Güneşe resim olarak bakman için
>Benim gördüklerimi görmen
>İnsanlara güvenmen için.
>SENİ SEVİYORUM ANNE
>Ve beni sevmeni istiyorum
>Küçük kızın değil de
>Seninle konuşabilen
>Bir insan olduğum için.