|
|
#1
11 May 2009, 10:46
|
||||
|
||||
Yanliş Anlama Anne!!
YANLIŞ ANLAMA ANNE...
>Amacım seni üzmek değildir >Beni sakın yanlış anlama. >Pişman olmanı isteyemem senden >Ya da ağlamanı >Sadece dinlemeni istedim, >Birazcık kabullenmen fikirlerimi. >Ya da ne bileyim >Kendi doğrularını değil de . >Biraz da benimkileri düşünmeni istedim anne. >Sevmeni istedim benim sevdiklerimi >Ama senin gibi değil benim sevdiğim gibi. >Görmeni istedim güneşi >Benim gördüğüm gibi >Yani sadece sarı ve yuvarlak değil >Arasında turuncuların da olduğu bir resim gibi. >Senin doğru(arını inkâr ettim anne, >Karşı çıktım sana >Ve sen tüm kızgınlığınla >Kötü kötü suratıma bakıp kızdın. >Oysa biliyor muydun >Aynı zamanda sen de benim doğrularımı >İnkâr ettin anne. >Sevdim anne >Doyasıya, ölesiye. >Ama bilmen gereken bir şey vardı, >Asla boyun eğmedim, eğmeyeceğim. >Senin de öyle görmeni istedim >Ama göremedin anne. >Bana asi deme anne >Çünkü senin istediğin >Kendi fikirlerini >Barınamayacakları bir bedene sokmak. >Oysa ben de büyüdüm anne, >Eski küçücük çocuk değilim artık. >Kendi fikirleri olan >Özgürlüğüne düşkün bir insan olma yolundayım. >Yani bir başka deyişle >Bir yaşama savaşı veriyorum belki kendi kendime. >Bana kızma anne >Çünkü sen hiç ayakların kopana kadar >Ve dilediğince bağırarak dans etmedin. >Çünkü sen hiç ağaca çıkıp >Ayvaları toplamadın. >Ya da yakamozları seyretmedin akşam, >Dalgalı bir denizde boğuşmadın dalgalarla; >Belki de ıslak kumlara >Üstüm kirlenir mi diye düşünmeden >Uzanmadın, >Ya da yıldızları toplamadın gökyüzünden. >Belki de bunların hepsini yaptın da, >Bana anlatmadın. >Niye anlatmadın anne? >Senin yaptığın hataları yapmayayım diye mi? >Oysa söyler misin anne, >Hataları yapmadan doğruları nasıl öğrenebilirim? >Nasıl ben olabilirim istediğim gibi? >Nasıl yaşayabilirim bu iğrenç dünyada? >Ben siyaha mavi derim belki >Körü körüne inanmadan, >Oysa sen yemin edebilirsin siyahın siyah olduğuna. >Peki niye düşünmüyorsun anne >O ya maviyse diye? >Hiç çikolatalı dondurma savaşı yaptın mı anne >Gülmekten katılarak >Hiç düşündün mü her sene kızdığın >O yumurta savaşı ne eğlenceli diye? >Belki de o savaşları yapmasaydım anne, >Yanlışlarla savaşmayı öğrenemeyecektim. >Ama öğreniyorum anne. >Sen hep şiir yazdığımı >Ve bununla ilgili bir meslek seçmemi istedin >Ama ben sadece hissettiğim için yazıyorum anne >Mecburiyetten yazmak istemiyorum. >Evet, belki hiç iyi öğrenci olmadım hayatımda, >Olamadım. >Ama doğrudan olmasa da hep örnekler vardı. >Gösterdiğin, göstermek istediğin >Ama görmek istemedim anne. >Hep bu yüzden bana kızdın. >Gördün mü yine benim doğrularımı inkâr ettin anne. >Ben risklere girmeyi severim >Yani tekdüze bir yaşam istemiyorum >Çevremdekiler gibi olmak, >Ben değişik olmak istiyorum anne >Fikirlerimle tanınmak. >Aramızda dağlar var >Kocaman dağ gibi fikirler >Belki bir savaş var aramızda, >Adı >Fikirler ayrılığı. >Ben karanlıktan korkmam anne >Çünkü onun gizini ve güzelliğini biliyorum >Oysa sen hep ışık yakarsın hava karardığında; >Oysa perdeleri açıp >Işıkları kapatıp seyrettin mi hiç gökyüzünü, >Bardaktan boşanırcasına yağmur yağdığında >Hiç ıslanmak geldi mi içinden? >Benim geldi anne >Ama sen izin vermedin yapamadım. >Oysa hep korktun hasta olacağımdan >Ben benim anne >Hastalığım da bana, sağlığım da... >Artık böyle olmak zorunda >Belki bunları beni düşündüğünden yapıyorsun >Ama bu kadar düşünme anne >İzin ver biraz da ben düşüneyim. >Bana kızma anne >Benden önemlisi fikirlerimi inkâr etme >Çünkü bu fikirleri bir başka deyişle >Sen yarattın, >Çünkü beni sen yarattın, >Ben istemeden. >Bunu unutma! >Herkes bir şey olabilir anne >Çok çalışabilir, başarılı olabilir >Ama ben hiçbir şey olabilirim anne, >O zaman bu benim sorunum >Senin değil. >Bunu anlamalısın anne >Belki gurur duymalısın. >Diğerlerinden farklı olduğum için >Ya da farklı olmaya çalıştığım için. >Ne olursa olsun anne >Dünyanın yedi harikası var, >Niye sekizinciyi bulmayalım anne? >Niye el ele vermeyelim >Ama bir şartla, >Sen kendi fikirlerinle >Bense kendi doğrularımla. >Seni seviyorum anne! >Bunu kaç kere söylemem gerek >Sen de beni sevdiğini söyle >Ve sadece senden yardım istediğimde karış fikirlerime. >Unutma anne >Yanlış yapmadan doğruları bulamam. >İzin ver senin yanlışlarını >Ama benim doğrularımı yapayım. >Hep demez miydin sen >Aile en kutsal kavramdır, diye >Bu kutsat kavramı bozmak istemiyorum >Ama bozmamam için yardım et bana anne. >Biraz da benim açımdan bak olaylara >Kırların halâ yeşil olduğunu >Ve güneşin parladığını gör >Ama üzülme >Geceleri güneşin kaybolduğunu artık öğrendim >Bak zor olmadı anne >Bir konuda aynı fikirdeyiz >Belki güneşe bakış açılarımız farklı ama >Sonunda ikimiz de inanıyoruz >Gecenin karanlık olduğuna >İmkânsızı başarmak istiyorum anne >Çünkü bence >İmkânsız diye bir şey yok >Bunu anla lütfen anne! >Karanlıklarda kaybolmam >Çünkü karanlıklar tahmininden çok daha güvenli. >Benim güvenlikte olduğuma >İnanıyor musun anne, >Senin fikirlerin altında, >Yapmadığını iddia ettiğin baskıların altında? >Eğer evet dersen yanılıyorsun anne >Kendimi hiç güvenlikte hissetmiyorum anne. >Beni anla lütfen, anne! >Bir şeyi yaptığımda >Niye yaptın sorusuyla değil >Aferin cevabıyla karşılaşmak istiyorum, >Biraz pohpohlanmak istiyorum belki >Çünkü artık >Şımarmamayı öğrendim anne. >Senin ne olduğunu biliyorum, >Annemsin >Ama artık sen de benim ne olduğumu öğren >O çocuktur deyip de geçme anne >Biraz güven bana! >Güveniyorum diyorsan, >Senden daha çok güven istiyorum. >Sen hiç tanımadığın insanlara güvendin mi anne? >Ben güvendim >Hiç de öyle anlattığınız gibi >Korkunç değilmiş anne. >Karşımda bir gülümseme görünce >Tanımadığım bir insandan, >Gözlerim doldu anne. >Sen hiç kendini olduğun gibi anlattın mı o kimseye, >Çekinmeden? >Ben anlattım anne >Hem de tüm gerçekleriyle >Ve mutlu oldum anne. >Sen hiç hırçın rüzgara karşı yürüdün mü? >Yanakların kızarıp da dudakların çatladı mı? >Ben yürüdüm anne >Ve bence yaşamak bu demek >Tüm zorluklarıyla yaşamak. >Eğer bana zorları öğretmezsen anne >Nasıl yaşamın yaşam olduğunu anlarım? >Ben senin karnındayken >Her tekmemde düşündün mü bunları? >Büyüyüp insan olacağım >Fikirlerimi tartışacağım >Aklına gelmedi değil mi anne? >Düşündüğün sadece >Küçük ellerim, burnum ve ayaklarımdı >Oysa kişiliğim vardı anne, >Ben istemediğim zaman >Yemek yedirtemezmişsin ya bana, >Garajcılık oynarmışız. >İstemiyorum anne >Başkalarının doğrularını istemiyorum. >Ben olmak istiyorum, >Doğrularımla beraber! >Bilmiyorum anlatabildim mi anne >Fikirlerimi doğrularımı >Eğer bana asi diyorsan >Seni kısıtlayamam anne >Ama gün gelince >Bu asi kızınla gurur duyacaksın. >Sana söz veriyorum >Ve senden söz almak istiyorum, >Siyaha mavi olarak >Kırlara yeşil >Güneşe resim olarak bakman için >Benim gördüklerimi görmen >İnsanlara güvenmen için. >SENİ SEVİYORUM ANNE >Ve beni sevmeni istiyorum >Küçük kızın değil de >Seninle konuşabilen >Bir insan olduğum için. 
|
Normal
