|
|
#1
26 September 2008, 23:22
|
|||
|
|||
a$k Bize Cok yakı$tı .. (;
 Gözlerim gözlerinin üzerinde, ne varsa geçmişe dair hepsini atmışım. Bir seni almışım yanıma, bir de sevdamı. Gerçek nedir, ya hayal, unutmuşum hepsini… Bir sana sarılıyorum, bir de yüreğimdeki sevdaya. Bir de yıldızlar örtüyor üzerimizi. Her biri aşk dolu yıldızlar… Teninden yayılan sıcaklık deliyor gecenin karanlığını… En gerçek şey, tek gerçek şey sensin şimdi… Senden öncesi yoktu sanki, sonrası da olmasın. Tenlerimiz bu ateşi beslerken ruhlarımız da birleşsin. Bir olalım, tek olalım, biz olalım, varsın kimse bilmesin. İlan etmeye gerek var mı bu coşkuyu ille birileri bilmeli mi yüreğimizdeki uçarı kuşları. Sevmek yetmesin bize, birleşsin dudaklarımız ve hiçbir söz o anı anlatmaya yetmesin. Sadece kendi isteğimiz için, içimizden geldiği gibi öpüşlere süsleyelim anlatması mümkün olmayan bu sevdamızı İki kalbin arasına özlem girmesin. Yalnız günlere, yalnız geceler inat, özlemek kelimesini çıkaralım aşkımızın sözlüğünden. Özlem aşkın parçasıdır bilirim, aşık olmayan özlemeyi de bilmez bilirim ama, varsın bu sefer de böyle olsun ne dersin. Özlemi kilitleyip bir sandığa, anahtarını atıverelim denize ne dersin. Yorgun düşünceye dek sevelim birbirimizi… Birbirimizi görmeyi engelleyecek diye uyumayalım geceleri… Her zaman sanki ilk görüşüyor gibi heyecanla, son kez görüşüyor gibi bırakmamacasına sarılalım birbirimize… Komik şeyler söyleyelim, gülelim… Ya biterse bu güzel şey diyelim, üzülelim. Unutalım zamanı, o anın içinde durup kalalım. Yaşayalım sevgilim, yaşalım. Kendimiz için, aşkımız için yaşayalım… Bize dayatılan senaryoların değil, sevdamızın oyuncuları olalım. Her zaman aynı parıltıyla baksın gözlerimiz birbirimize… Seninle olmak yaşamın bana verdiği en büyük mucizelerden biri. Mucizelere inanmayan ben, şimdi bu mucizeyle yaşamaya alıştım. Bir kez kondu yüreğim yüreğine. Anla beni ve tut elimi… Yürüyelim birlikte bu sevdanın yolunda. Bu aşk bize çok yakışıyor sevgilim. Yakışanı üzerinden çıkarma… 
|
Ağaç şeklinde
