|
|
#1
30 September 2008, 16:16
|
|||
|
|||
Ben Yenİldİm YokluĞunda KarakiŞlara
Sensiz de idare ediyorum işte..
Say ki Götürüyorum hayatı bilinmezliği ile.. Sakın üzülme "Suskunum" diye. Ben  Sessizliğimde de kulaklarımı tıkıyorum.. Söküklerini dikiyorum gecenin.. Ay ile yıldızları birleştiriyorum; Gök ile güneşi Martılar ile denizi Güzel ile çirkini.. Yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun Son finalini koşuyorum Nefes nefese.. Sen üzülme! Ara sıra ağlıyorum diye.. Bana üzülme! Senin baharın kışından daha hoyrat! Ben Baharsız da yaşarım.. Adına yazdığım tüm şiirleri fırlatıp attım da denize.. O canımı yaktı biraz.. Yoksa İyiyim ben.. Kızma bana Gecenin karanlığına takılıp kaldım diye.. Merak etme Güneş bana da doğacak! Beni de yakacak! İçimi yeniden ısıtacak! Denizin tuzu tenimi kavuracak! Hiç giyilmemiş bir elbise gibi Örttüm üstüne düşlerimi.. Ben yenildim yokluğun da karakışlara.. Tensel değil Tinsel yaşıyorum.. Gelmek istersen Yeniden gönül kapım açılacak.. Ya artık Dokun yüreğime Ya da çek git! ..Umarsızca 
|
Normal
