|
|
#1
5 December 2008, 12:09
|
|||
|
|||
Kimsenin <<Vurmadıgı>> Yerden Vurdun Sen
kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen
tarifi zor.. içimdeki çocuğun canını acıttın hani sana elini uzatan gözlerinin içine yaşlarını akıtan hani 'şairim' dediğin birisi vardı ya sen bu gece onu ağlattın... camı açıp dışarı bakıyorum simsiyah bir gece içerisi ondan beter ve içimden hiç birşey yapmak gelmiyor bugün mağlubum hayata kimbilir huzur beni nerde bekliyor... dilimin ucuna geliyor sözler ısrarla yutkunuyorum susuyorum işte bildiğin gibi konuşsam ağlıyorsun ağlasan dağılıyorum sevgiyle bakan gözlerinden ayrılık isteyen dudaklarına doğru yuvarlanıp gidiyorum.... bir türlü anlamadın ve hep yanlış tanımladın gözyaşlarımı demiştim sana benim hayatla sorunum var böyle durup durup buhulanırım ben sen üzerine alınma yar..... şimdi bir görsen gülersin halime anlamsız hareketler yapıyorum kültablasındakini unutup yeni bir sigaraya daha yakıyorum... dedim ya bu gece mağlübum hayata yıllar sonra ilk kez bocalıyorum..... hani konuşurken birden susardım dalardım duvarda bir noktaya şaşırırdın... 'suskun' derdin bana. gülümseyip alnından öperdim ayrılırken fırsat olmadı söylemeye.. unuttum hayatı bir 'susturucu' gibi içime tıkayan biri vardı ona çok benziyordun... oysa konuşacak o kadar çok şey vardı ki hep içimde kaldı söylenmemişler.. susturdun sende tıpkı hayat gibi..tıpkı onun gibi dinlemeye pek niyetli değildin zaten ama isteseydim bin parçaya ayırırdım kalbini benden güzel haber bekleyenler var onlara ne söylememi istersin..? yine de susmak istiyorum biliyor musun inadına susmak! ne zaman birisi hayata yataklık edip kırsa kalbimi hep böyle yapıyorum... sadece konuşmakla yakalanmıyor mutluluk ben neden bütün yolculuklara yalnız çıkıyorum? hayat her şeyin bedelini ödetir insana bir gün anlarsın anlaşılmamak ne kötü...... farkına vardığında araya koca bir zaman girmiştir çoktan sen de bir gün 'keşke' dersin! ve anlarsın.. 'ruhun' yok artık buralarda... deli gibi bir sağanak başladı şimdi... her ayrılık yağmur mu bırakır böyle? o akşam eşiğin altında öptüğün ben miydim yoksa bir yalan mıydı? söylesene...... sabah yokum bu şehirde bilmediğin bir gurbete gidiyorum nasıl istiyorsan öyle kal... ama senin de bana benzeyecek sonun o zaman anlayacaksın ki her çocuğun bir şiiri vardır.. al... bu da senin olsun... kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen beni değil içimdeği çocuğu ağlattın bu aralar hayat kazanıyor yine gün olur bu çark tersine döner kardelen.. bir tek şunu unutma en son şairler güler....... 
|
Ağaç şeklinde
